حديث شريف:
1 - امام باقرعليه السلام فرمود:
"القنوت في کلّ رکعتين؛ في التطوّع والفريضة"(247).
"قنوت در هردورکعت است چه در نماز مستحب يا واجب."
2 - امام صادق‌عليه السلام فرمود:
"... والقنوت في جميع الصلوات سنّة واجبة فى الرکعة الثانية قبل‌الرکوع وبعد القراءة"(248).
"... قنوت در همه نمازها يک سنت لازم است، )ومحل آن( در رکعت دوم‌قبل از رکوع وبعد از قرائت است."
3 - امام صادق‌عليه السلام فرمود:
"من ترک القنوت رغبة عنه فلا صلاة له"(249).
"کسى که قنوت را به عنوان اعراض از آن ترک کند، نمازى براى او نيست."
4 - امام‌عليه السلام فرمود:
"يجزي من القنوت ثلاث تسبيحات"(250)
"در قنوت، سه بار تسبيح گفتن کفايت مى‌کند."
5 - امام‌عليه السلام فرمود:
"کافى است در قنوت بگويى: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنا، وَارْحَمْنَا، وَعافِنا، وَاعْفُ عَنّا فِي‌الدُنْيا وَالْآخِرَةِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَْي‌ءٍ قَدِيرٌ.(251)"
6 - از امام صادق‌عليه السلام سوال شد درباره قنوت واينکه در قنوت چه‌گفته مى‌شود؟ امام‌عليه السلام فرمود:
"آنچه خداوند برزبانت جارى گرداند. براى قنوت چيز مشخص ومعيّنى راسراغ ندارم."(252)
7 - امام باقرعليه السلام فرمود:
"القنوت کلّها جهار"(253).
"همه قنوتها با صداى بلند خوانده مى‌شود."
8 - پيامبر خداصلى الله عليه وآله فرمود:
"أطولکم قنوتاً في دار الدنيا، أطولکم راحة يوم القيامة في الموقف"(254).
"هرکسى که در دنيا قنوتش طولانى‌تر از ديگران باشد، در روز قيامت نيز درهنگام حشر، آسايش او از ديگران طولانى‌تر وبيشتر خواهد بود."
9 - امام باقرعليه السلام فرمود:
"على الإمام فيها، أي في يوم الجمعة قنوتان: قنوت في الرکعة الاُولى‌قبل الرکوع، وفي الرکعة الثانية بعد الرکوع، ومن صلّاها وحده فعليه قنوت‌واحد في الرکعة الاُولى قبل الرکوع"(255).
"برامام جماعت در نماز جمعه دو قنوت است: يکى در رکعت اول قبل ازرکوع وديگرى در رکعت دوم بعد از رکوع. اما کسى که به تنهايى نماز بخواند يک‌قنوت دارد در رکعت اول قبل از رکوع."
10 - روايت شده که:
امام کاظم‌عليه السلام وقتى در آخرين رکعتش از نماز وتر، از رکوع بلند مى‌شدمى‌فرمود: اللَّهُمَّ إِنَّکَ قُلْتَ في کِتابِکَ الْمُنْزَلِ: )کانُوا قَلِيلاً مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ‌وَبِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ( طالَ هُجُوعِي، وَقَلَّ قِيامِي وَهذا السَّحَرُ وَأَنَا أَسْتَغْفِرُکَ‌لِذُنُوبِي إِسْتِغْفارَ مَنْ لَا يَجِدُ لِنَفْسِهِ ضَرّاً وَلَا نَفْعاً وَلَا مَوْتاً وَلَا حَياةً وَلَا نُشُوراً. سپس‌به سجده مى‌افتاد.(256)"
11 - صدوق روايت مى‌کند که:
پيامبر خداصلى الله عليه وآله در قنوت وتر مى‌فرمود:
اللَّهُمَّ اهْدِني فِيمَنْ هَدَيْتَ، وَعافِنِي فِيمَنْ عافِيْتَ، وَتَولَّنِي فِيمَنْ تَوَلَّيْتَ، وَبَارِکْ لِي‌فِيمَا أَعْطَيْتَ، وَقِنِي شَرَّ مَا قَضَيْتَ، إنَّکَ تَقْضِي وَلَا يُقْضَى عَلَيْکَ، سُبْحانَکَ رَبَ‌الْبَيْتِ، أَسْتَغْفِرُکَ وَأَتُوبُ إِلَيْکَ، وَاُؤْمِنُ بِکَ، وَأَتَوَکَّلُ عَلَيْکَ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِکَ‌يا رَحِيمُ.(257)"