حديث شريف:
1 - رسول خداصلى الله عليه وآله فرمود:
"أطيلوا السجود، فما من عمل أشدّ على إبليس من أن يرى ابن آدم‌ساجداً؛ لأنّه اُمر بالسجود فعصى، وهذا اُمر بالسجود فأطاع فيما اُمر"(208).
"سجده خود را طولانى کنيد، زيرا هيچ عملى سخت‌تر وسنگين‌تر براى ابليس‌از اينکه فرزند آدم را در سجده ببيند نيست، زيرا ابليس امر به سجده شد ولى‌عصيان کرد، وآدم امر به سجده شد پس امر خدا را اطاعت کرد."
2 - امام باقرعليه السلام فرمود:
"إذا أردت أن ترکع وتسجد فارفع يديک وکبّر ثمّ ارکع واسجد"(209).
"وقتى خواستى رکوع وسجده کنى، دست خود را بالا ببر وتکبير بگو وسپس‌به رکوع ياسجده برو."
3 - معاوية بن عمار مى‌گويد:
امام صادق‌عليه السلام را ديدم هنگاميکه مى‌خواست رکوع کند، يا سر از رکوع‌بردارد، يا سجده کند يا سراز سجده بردارد، يابه سجده دوم برود، دست‌هاى خودرا بالا مى‌برد.(210)
4 - امام صادق‌عليه السلام فرمود:
"کان عليّ بن الحسين‌عليه السلام إذا أهوى ساجداً انکبّ وهو يکبّر"(211).
"امام على بن الحسين‌عليه السلام وقتى که براى سجده به سوى زمين مى‌رفت، تکبيرگويان خود را به سجده مى‌افکند."
5 - روايت شده که امام صادق‌عليه السلام:
وقتى که به سجده مى‌رفت، دستهايش را زودتر از زانوهايش به زمين‌مى‌گذاشت، وهنگاميکه مى‌خواست بلند شود زانوهايش را قبل از دستش‌برمى داشت.(212)
6 - امام‌عليه السلام فرمود:
"وقتى خواستى سجده کنى تکبير بگو وبعد بگو:
اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ، وَبِکَ آمَنْتُ، وَلَکَ أسْلَمْتُ، وَعَلَيْکَ تَوَکَّلْتُ، وَأَنْتَ رَبِّي،سَجَدَ وَجْهِي لِلَّذِي خَلَقَهُ، وَشَقَّ سَمْعَهُ وَبَصَرَهُ، الْحَمْدُ للَّهِ‌ِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، تَبارَکَ اللَّهُ‌أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ .
سپس سه بار بگو: سُبْحانَ رَبِّي الْأَعْلى وَبِحَمْدِهِ وهنگامى که سر برداشتى، بين‌دو سجده بگو:
اللَّهُمَّ اغْفِرْ ليِ وَارْحَمْني وَأَجِرْنِي وَادْفَعْ عَنِّي وَعافِنِي إِنِّي لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنَ خَيْرٍفَقِيرٌ تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ.(213)"
7 - ابوبصير مى‌گويد:
قلت لأبي عبداللَّه‌عليه السلام: اُصلّي على النبيّ‌صلى الله عليه وآله وأنا ساجد؟ فقال: "نعم،هو مثل سُبْحَانِ اللَّهِ واللَّهُ أکَبْرُ"(214).
به امام صادق‌عليه السلام عرض کردم: من در حاليکه در سجده هستم بر پيامبرصلى الله عليه وآله‌صلوات بفرستم؟ فرمود: "بلى. صلوات برپيامبر مثل سُبْحَان اللَّهِ واللَّهُ أکَبْرُاست."
8 - ابوعبيده مى‌گويد امام باقرعليه السلام را شنيده است که در حال سجده‌مى‌گفت:
"أَسْأَلُکَ بِحَقِّ حَبِيبِکَ مُحَمَّدٍصلى الله عليه وآله إِلَّا بَدَّلْتَ سَيِّئاتِي حَسَنَاتٍ، وَحاسَبْتَنِي حِساباًيَسِيراً".
و در سجده دوم مى‌گفت: "أَسْأَلُکَ بِحَقِّ حَبِيبِکَ مُحَمَّدٍصلى الله عليه وآله إِلَّا کَفَيْتَنِي مَؤُونَةَالدُّنْيا وَکُلَّ هَوْلٍ دُونَ الْجَنَّةِ".
و در سجده سوم مى‌گفت: "أَسْأَلُکَ بِحَقِّ حَبِيبِکَ مُحَمَّدٍصلى الله عليه وآله لما غَفَرْتَ لِي‌الْکَثِيرَ مِنَ الذُّنُوبِ وَالْقَلِيلَ، وَقَبِلْتَ مِنِّي عَمَلِيَ الْيَسِيرَ".
و در سجده چهارم مى‌گفت: "أَسْأَلُکَ بِحَقِّ حَبِيبِکَ مُحَمَّدٍصلى الله عليه وآله لما أَدْخَلْتَنِي‌الْجَنَّةَ، وَجَعَلْتَنِى مِنْ سُکّانِها، وَلما نَجَّيْتَنِي مِنْ سَعَفَاتِ النَّارِ بِرَحْمَتِکَ، وَصَلَّى اللَّهُ‌عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ"(215).
9 - امام صادق‌عليه السلام فرمود:
"إذا سجد الرجل، ثمّ أراد أن ينهض فلا يعجن بيديه في الأرض، ولکن‌يبسط کفّيه من غير أن يضع مقعدته على الأرض"(216).
"وقتى مرد خواست بعد از سجده بلند شود، نبايد دستهايش را مشت کرده برزمين قرار دهد، بلکه بايد کفهاى دستش را پهن کند، بدون اينکه نشيمنگاه خود رادر زمين قرار دهد."
10 - امام‌عليه السلام فرمود:
"إذا قام الرجل من السجود قال: بِحَوْلِ اللَّهِ وَقُوَّتِهِ أَقُومُ وَأَقْعُدُ"(217).
"وقتى انسان از سجده بلند مى‌شود، بگويد: بِحَوْلِ اللَّهِ وَقُوَّتِهِ أَقُومُ وَأَقْعُدُ."
11 - امير المؤمنين‌عليه السلام فرمود:
"لا ينفخ الرجل في موضع سجوده، ولا ينفخ في طعامه، ولا في‌شرابه، ولا في تعويذه"(218).
"نبايد انسان در جاى سجده‌اش فوت کند، و همچنين نبايد در غذا وآشاميدنى‌وتعويذ خود فوت کند."