احکام وضو
مساله 299 :
کسى که در کارهاى وضو و شرايط آن مثل پاک بودن آب و غصبى نبودن آن خيلى شک مى‌کند، بايد به شک خود اعتنا نکند.
مساله 300 :
اگر شک کند که وضوى او باطل شده يا نه، بنا مى‌گذارد که وضوى او باقى است. ولى اگر بعد از بول استبراء نکرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبت ازاو بيرون آيد که نداند بول است‌يا چيز ديگر، وضوى او باطل است.
مساله 301 :
کسى که شک دارد وضو گرفته يا نه، بايد وضو بگيرد.
مساله 302 :
کسى که مى‌داند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده مثلا بول کرده، اگر نداند کدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشکند و وضو بگيرد، و اگر بعد از نماز است بايد وضو بگيرد و بايد نمازى را که خوانده دوباره بخواند.
مساله 303 :
اگر بعد از نماز شک کند که وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است، ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.
مساله 304 :
اگر در بين نماز شک کند که وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است و بايد وضو بگيرد و نماز را بخواند.
مساله 305 :
اگر بعد از نماز شک کند که قبل از نماز وضوى او باطل شده يا بعد از نماز، نمازى که خوانده صحيح است.
مساله 306 :
اگر انسان مرضى دارد که بول او قطره قطره مى ريزد يا نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى کند، چنانچه يقين دارد که از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى‌کند، بايد نماز را در وقتى که مهلت پيدا مى‌کند بخواند. و اگر مهلت او به مقدار کارهاى واجب نماز است بايد در وقتى که مهلت دارد فقط کارهاى واجب نماز را بجا آورد و کارهاى مستحب آن مانند اذان و اقامه و قنوت را ترک نمايد.
مساله 307 :
اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى‌کند و در بين نماز چند دفعه بول از او خارج مى‌شود، وضوى اول کافى است. ولى چنانچه مرضى دارد که در بين نماز چند مرتبه غائط از او خارج مى‌شود که اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست، بايد ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت غائط از او خارج شد وضو بگيرد و بقيه نماز را بخواند.
مساله 308 :
کسى که غائط او طورى پى در پى از او خارج مى‌شود که وضو گرفتن بعداز هر دفعه براى او سخت است، اگر بتواند مقدارى از نماز را با وضو بخواند،بايد براى هر نماز يک وضو بگيرد.
مساله 309 :
کسى که بول پى در پى از او خارج مى‌شود، اگر در بين دو نماز قطره بولى‌از او خارج نشود، مى‌تواند با يک وضو هر دو نماز را بخواند. و قطره‌هايى که بين نماز.خارج مى‌شود، اشکال ندارد.
مساله 310 :
کسى که بول يا غائط پى در پى از او خارج مى‌شود، اگر نتواند هيچ مقدار از نماز را با وضو بخواند، مى‌تواند چند نماز را با يک وضو بخواند، مگر اختيارا بول يا غائط کند، يا چيز ديگرى که وضو را باطل مى‌کند پيش آيد.
مساله 311 :
اگر مرضى دارد که نمى‌تواند از خارج شدن باد جلوگيرى کند، بايد به وظيفه کسانى که نمى‌توانند از بيرون آمدن غائط خوددارى کنند، عمل نمايد.
مساله 312 :
کسى که غائط پى در پى از او خارج مى‌شود، بايد براى هر نمازى وضو بگيرد و و فورا مشغول نماز شود. ولى براى بجا آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتياط که بايد بعد از نماز انجام داد، در صورتى که آنها را بعد از نماز فورا بجا بياورد، وضو گرفتن لازم نيست.
مساله 313 :
کسى که بول او قطره قطره مى ريزد بايد براى نماز به وسيله کيسه‌اى که‌در آن، پنبه يا چيز ديگرى است که از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مى‌کند، خود را حفظ نمايد. و احتياط واجب آن است که پيش از هر نماز مخرج بول را که نجس شده آب بکشد. و نيز کسى که نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى کند،چنانچه ممکن باشد، بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد.و احتياط واجب آن است که اگر مشقت ندارد، براى هر نماز مخرج غائط را آب بکشد.
مساله 314 :
کسى که نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى کند، در صورتى که ممکن باشد و مشقت و زحمت و خوف ضرر نداشته باشد، بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيرى نمايد. و بنابر احتياط واجب اگر چه خرج داشته باشد، بلکه اگر مرض او به آسانى معالجه شود، خود را معالجه نمايد.
مساله 315 :
کسى که نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى کند، بعد از آن که مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهايى را که در وقت مرض مطابق وظيفه‌اش خوانده قضا نمايد. ولى اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، بايد نمازى را که در آن وقت‌خوانده دوباره بخواند.