احکام وضو (آیت الله میرزا جواد تبریزی (ره))

وضو

مسأله 238 :

در وضو واجب است صورت و دستها را بشويند و جلوي سر و روي پاها را مسح کنند.

مسأله 239 :

درازاي صورت را بايد از بالاي پيشاني ( جايي که موي سر بيرون مي آيد) تا آخر چانه شست، و پهناي آن به مقداري که بين انگشت وسط و شست قرار

مي گيرد بايد شسته شود، و اگر مختصري از اين مقدار را نشويد وضو باطل است. و براي آن که يقين کند اين مقدار کاملاً شسته شده بايد کمي از اطراف آن را هم بشويد.

مسأله 240 :

اگر صورت يا دست کسي کوچکتر يا بزرگتر از حدّ معمول باشد بايد ملاحظه کند که افراد معمولي تا کجاي صورت خود را مي شويند و او هم تا همانجا را بشويد، و اگر دست و صورتش هردو بر خلاف معمول باشد امّا با هم متناسب باشند لازم نيست ملاحظه معمول را بکند بلکه به دستوري که در مسأله پيش گفته شد وضو بگيرد، و نيز اگر در پيشاني او مو روئيده يا جلوي سرش مو ندارد بايد به اندازه معمول پيشاني را بشويد.

مسأله 241 :

اگر احتمال دهد چرک يا چيز ديگري در ابروها و گوشه هاي چشم و لب او هست که نمي گذارد آب به آنها برسد، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، بايد پيش از وضو بررسي کند که اگر هست برطرف نمايد.

مسأله 242 :

اگر پوست صورت از لاي مو پيدا باشد بايد آب را به پوست برساند، و اگر پيدا نباشد شستن مو کافي است، و رساندن آب به زير آن لازم نيست.

مسأله 243 :

اگر شک کند که پوست صورت از لاي مو پيدا است يا نه، بنابر احتياط واجب بايد مو را بشويد و آب را به پوست هم برساند.

مسأله 244 :

شستن توي بيني و مقداري از لب و چشم که در وقت بستن ديده نمي شود واجب نيست، ولي براي آن که يقين کند همه جاهائي که بايد شسته شود شسته شده، مقداري از آنها را هم بشويد.

مسأله 245 :

بايد صورت را بنا بر احتياط واجب از بالا به پايين شست و اگر از پايين به بالا بشويد وضو باطل است، و دستها را بايد از مرفق به طرف سر انگشتان بشويد.

مسأله 246 :

اگر دست را تر کند و به صورت و دستها بکشد، چنانچه تري دست به قدري باشد که به واسطه کشيدن دست، آب کمي بر آنها جاري شود کافي است.

مسأله 247 :

بعد از شستن صورت بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشويد.

مسأله 248 :

براي آن که يقين کند آرنج را کاملاً شسته بايد مقداري بالاتر از آرنج را هم بشويد.

مسأله 249 :

کسي که پيش از شستن صورت، دستهاي خود را تا مچ شسته، در موقع وضو بايد تا سر انگشتان را بشويد و اگر فقط تا مچ را بشويد وضوي او باطل است.

مسأله 250 :

در وضو، شستن صورت و دستها، مرتبه اوّل واجب و مرتبه دوّم جايز و مرتبه سوّم و بيشتر از آن حرام مي باشد، و اگر با يک مشت آب، تمام عضو شسته شود و به قصد وضو بريزد يک مرتبه حساب مي شود چه قصد بکند يک مرتبه را، يا قصد نکند.

مسأله 251 :

بعد از شستن هر دو دست بايد جلوي سر را با تري آب وضو که در دست مانده مسح کند، و لازم نيست با دست راست باشد يا از بالا به پائين مسح نمايد.

مسأله 252 :

يک قسمت از چهار قسمت سر که مقابل پيشاني است جاي مسح مي باشد، و هر جاي اين قسمت را به هر اندازه مسح کند کافي است، اگرچه احتياط مستحب آن است که از درازا به اندازه درازاي يک انگشت و از پهنا به اندازه سه انگشت بسته، مسح نمايد.

مسأله 253 :

لازم نيست مسح سر بر پوست آن باشد بلکه بر موي جلوي سر هم صحيح است. ولي کسي که موي جلوي سر او به اندازه اي بلند است که اگر مثلاً شانه کند روي قسمتي از پيشاني مي ريزد، يا به جاهاي ديگر سر مي رسد، بايد بيخ موها را مسح کند، يا فرق سر را باز کرده پوست سر را مسح نمايد، و اگر موهايي را که به صورت مي ريزد يا به جاهاي ديگر سر مي رسد جلوي سر جمع کند و بر آنها مسح نمايد، يا بر موي جاهاي ديگر سر، که جلوي آن آمده مسح کند باطل است.

مسأله 254 :

بعد از مسح سر بايد با تري آب وضو که در دست مانده روي پاها را از سر يکي از انگشتها تا برآمدگي روي پا مسح کند.

مسأله 255 :

پهناي مسح پا به هر اندازه باشد کافي است، ولي احتياط مستحب آن است که با تمام کف دست، روي پا را مسح کند.

مسأله 256 :

بنا بر احتياط واجب بايد در مسح پا دست را بر سر انگشتها بگذارد و روي پا را به تدريج مسح کند و اگر همه دست را روي پا بگذارد و کمي بکشد صحيح نمي باشد.

مسأله 257 :

در مسح سر و روي پا بايد دست را روي آنها بکشد، و اگر دست را نگهدارد و سر يا پا را بکشد وضو باطل است، ولي اگر موقعي که دست را مي کشد سر يا پا مختصري حرکت کند اشکال ندارد.

مسأله 258 :

جاي مسح بايد خشک باشد. و اگر به قدري تر باشد که رطوبت کف دست به آن اثر نکند مسح باطل است. ولي اگر تري آن به قدري کم باشد که رطوبتي که بعد از مسح در آن ديده مي شود بگويند فقط از تري کف دست است اشکال ندارد.

مسأله 259 :

اگر براي مسح، رطوبتي در کف دست نمانده باشد نمي تواند دست را با آب خارج تر کند، بلکه بايد از اعضاي ديگر وضو رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد.

مسأله 260 :

اگر رطوبت کف دست فقط به اندازه مسح سر باشد، مي تواند سر را با همان رطوبت مسح کند، و براي مسح پاها از اعضاء ديگر وضو رطوبت بگيرد.

مسأله 261 :

مسح کردن از روي جوراب و کفش باطل است، ولي اگر به واسطه سرماي شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند اينها نتواند کفش يا جوراب را بيرون آورد، مسح کردن بر آنها اشکال ندارد، و اگر روي کفش نجس باشد بايد چيز پاکي بر آن بيندازد و بر آن چيز مسح کند.

مسأله 262 :

اگر روي پا نجس باشد و نتواند براي مسح، آن را آب بکشد بايد تيمم نمايد.