احکام وضو
مسأله 305 :
کسى که در کارهاى وضو و شرايط آن خيلى شک مى کند ، در صورتى که به حد وسواس برسد بايد به شک خود اعتنا نکند .
مسأله 306 :
اگر شک کند که وضوى او باطل شده يا نه ، بنا مى گذارد که وضوى او باقى است ، ولى اگر بعد از بول استبراء نکرده و وضو گرفته باشد ، و بعد از وضو رطوبتى از او بيرون آيد که نداند بول است يا چيز ديگرى ، وضوى او باطل است .
مسأله 307 :
کسى که شک دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد .
مسأله 308 :
کسى که مى داند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده - مثلا بول کرده - اگر نداند کدام جلوتر بوده ، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد ، و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشکند و وضو بگيرد ، و اگر بعد از نماز است نمازى که خوانده صحيح است در صورتى که علم نداشته باشد که در حال شروع به نماز غافل بوده ، ولى براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد . سأله 309 - اگر بعد از وضو يا در بين آن يقين کند که بعضى جاها را نشسته يا مسح نکرده است ، چنانچه رطوبت جاهايى که پيش از آن است به جهت طول مدت خشک شده ، بايد دوباره وضو بگيرد ، و اگر خشک نشده يا به جهت گرمى هوا و مانند آن خشک شده ، بايد جايى را که نشسته يا مسح نکرده و آنچه بعد از آن است بشويد يا مسح کند ، و اگر در بين وضو در شستن يا مسح کردن جايى شک کند بايد به همين دستور عمل نمايد .
مسأله 310 :
اگر بعد از نماز شک کند که وضو گرفته يا نه ، در صورتى که علم به غفلت در حال شروع نماز نداشته باشد نمازش صحيح است ، ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد .
مسأله 311 :
اگر در بين نماز شک کند که وضو گرفته يا نه ، نماز او باطل است و بايد وضو بگيرد و نماز را به جا آورد .
مسأله 312 :
اگر بعد از نماز بداند که وضوى او باطل شده ولى شک کند که بعد از نماز باطل شده يا قبل از آن ، نمازى که خوانده صحيح است .
مسأله 313 :
اگر انسان مرضى دارد که بول او قطره قطره مى ريزد ، يا نمى تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى کند ، چنانچه يقين دارد که از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى کند ، بايد وضو و نماز را در وقتى که مهلت پيدا مى کند انجام دهد ، و اگر مهلت او به مقدار کارهاى واجب وضو و نماز است بايد در وقتى که مهلت دارد فقط کارهاى واجب وضو و نماز را به جا آورد و کارهاى مستحب را ترک نمايد .
مسأله 314 :
اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى کند و در بين نماز يک يا چند دفعه بول يا غائط از او خارج مى شود ، اگر همان نماز را با يک وضو بخواند کفايت مى کند هر چند احتياط مستحب اين است که هر وقت بول يا غائط از او خارج شد در فاصله اى که موالات به هم نخورد ، وضو بگيرد و بقيهء نماز را بخواند .
مسأله 315 :
کسى که بول يا غائط پى در پى از او خارج مى شود يک وضو براى چندين نماز او کافيست ، مگر اين که محدث به حدث ديگرى گردد ، و بهتر آن است که براى هر نماز يک وضو بگيرد و براى به جا آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتياط وضوى ديگر لازم نيست .
مسأله 316 :
کسى که بول يا غائط پى در پى از او خارج مى شود ، لازم نيست بعد از وضو فورا نماز بخواند ، اگر چه احتياط مستحب اين است که بعد از وضو فورا نماز بخواند .
مسأله 317 :
کسى که بول يا غائط پى در پى از او خارج مى شود بعد از وضو بنابر احتياط مستحب از مس آنچه که مس آن بر محدث حرام است اجتناب نمايد .
مسأله 318 :
کسى که بول او قطره قطره مى ريزد ، بايد براى نماز به وسيلهء کيسه اى که در آن پنبه يا چيز ديگرى است که از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مى کند خود را حفظ نمايد ، و احتياط واجب آن است که پيش از هر نماز مخرج بول را که نجس شده آب بکشد ، مگر در صورتى که موجب حرج باشد . و در صورتى که جمع ما بين ظهر و عصر يا مغرب و عشاء مى کند ، شستن بين دو نماز لازم نيست ، و نيز کسى که نمى تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى کند، چنانچه ممکن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد ، و احتياط واجب آن است که براى هر نماز مخرج غائط را آب بکشد ، مگر در صورتى که موجب حرج باشد .
مسأله 319 :
کسى که نمى تواند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى کند ، در صورتى که ممکن باشد و موجب حرج نباشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول يا غائط جلوگيرى نمايد ، و در صورتى که مرض او به آسانى معالجه شود بايد خود را معالجه نمايد .
مسأله 320 :
کسى که نمى تواند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى کند ، بعد از آن که مرض او خوب شد لازم نيست نمازهايى را که در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد ، ولى اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود بايد نمازى را که در آن وقت خوانده دوباره بخواند .
مسأله 321 :
اگر کسى مرضى دارد که نمى تواند از خارج شدن باد جلوگيرى کند ، بايد به وظيفهء کسانى که نمى توانند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى کنند عمل نمايد .