احکام وضو (آیت الله محمد فاضل لنکرانی (ره))

وضــو

مسأله 238 :

در وضو واجب است صورت و دستها را بشويند و جلوى سر و روى پاها را مسح کنند.

مسأله 239 :

درازاى صورت را بايد از بالاى پيشانى ( جايى که موى سر بيرون مى آيد) تا آخر چانه شست، و پهناى آن به مقدارى که بين انگشت وسط و شست قرار

[50]

مى گيرد بايد شسته شود، و اگر مختصرى از اين مقدار را نشويد وضو باطل است. و براى آن که يقين کند اين مقدار کاملاً شسته شده بايد کمى از اطراف آن را هم بشويد.

مسأله 240 :

اگر صورت يا دست کسى کوچکتر يا بزرگتر از حدّ معمول باشد بايد ملاحظه کند که افراد معمولى تا کجاى صورت خود را مى شويند و او هم تا همانجا را بشويد، و اگر دست و صورتش هردو بر خلاف معمول باشد امّا با هم متناسب باشند لازم نيست ملاحظه معمول را بکند بلکه به دستورى که در مسأله پيش گفته شد وضو بگيرد، و نيز اگر در پيشانى او مو روئيده يا جلوى سرش مو ندارد بايد به اندازه معمول پيشانى را بشويد.

مسأله 241 :

اگر احتمال دهد چرک يا چيز ديگرى در ابروها و گوشه هاى چشم و لب او هست که نمى گذارد آب به آنها برسد، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، بايد پيش از وضو بررسى کند که اگر هست برطرف نمايد.

مسأله 242 :

اگر پوست صورت از لاى مو پيدا باشد بايد آب را به پوست برساند، و اگر پيدا نباشد شستن مو کافى است، و رساندن آب به زير آن لازم نيست.

مسأله 243 :

اگر شک کند که پوست صورت از لاى مو پيدا است يا نه، بنابر احتياط واجب بايد مو را بشويد و آب را به پوست هم برساند.

مسأله 244 :

شستن توى بينى و مقدارى از لب و چشم که در وقت بستن ديده نمى شود واجب نيست، ولى براى آن که يقين کند همه جاهائى که بايد شسته شود شسته شده، مقدارى از آنها را هم بشويد.

مسأله 245 :

بايد صورت را بنا بر احتياط واجب از بالا به پايين شست و اگر از پايين به بالا بشويد وضو باطل است، و دستها را بايد از مرفق به طرف سر انگشتان بشويد.

مسأله 246 :

اگر دست را تر کند و به صورت و دستها بکشد، چنانچه ترى دست به قدرى باشد که به واسطه کشيدن دست، آب کمى بر آنها جارى شود کافى است.

مسأله 247 :

بعد از شستن صورت بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشويد.

مسأله 248 :

براى آن که يقين کند آرنج را کاملاً شسته بايد مقدارى بالاتر از آرنج را هم بشويد.

[51]

مسأله 249 :

کسى که پيش از شستن صورت، دستهاى خود را تا مچ شسته، در موقع وضو بايد تا سر انگشتان را بشويد و اگر فقط تا مچ را بشويد وضوى او باطل است.

مسأله 250 :

در وضو، شستن صورت و دستها، مرتبه اوّل واجب و مرتبه دوّم جايز و مرتبه سوّم و بيشتر از آن حرام مى باشد، و اگر با يک مشت آب، تمام عضو شسته شود و به قصد وضو بريزد يک مرتبه حساب مى شود چه قصد بکند يک مرتبه را، يا قصد نکند.

مسأله 251 :

بعد از شستن هر دو دست بايد جلوى سر را با ترى آب وضو که در دست مانده مسح کند، و لازم نيست با دست راست باشد يا از بالا به پائين مسح نمايد.

مسأله 252 :

يک قسمت از چهار قسمت سر که مقابل پيشانى است جاى مسح مى باشد، و هر جاى اين قسمت را به هر اندازه مسح کند کافى است، اگرچه احتياط مستحب آن است که از درازا به اندازه درازاى يک انگشت و از پهنا به اندازه سه انگشت بسته، مسح نمايد.

مسأله 253 :

لازم نيست مسح سر بر پوست آن باشد بلکه بر موى جلوى سر هم صحيح است. ولى کسى که موى جلوى سر او به اندازه اى بلند است که اگر مثلاً شانه کند روى قسمتى از پيشانى مى ريزد، يا به جاهاى ديگر سر مى رسد، بايد بيخ موها را مسح کند، يا فرق سر را باز کرده پوست سر را مسح نمايد، و اگر موهايى را که به صورت مى ريزد يا به جاهاى ديگر سر مى رسد جلوى سر جمع کند و بر آنها مسح نمايد، يا بر موى جاهاى ديگر سر، که جلوى آن آمده مسح کند باطل است.

مسأله 254 :

بعد از مسح سر بايد با ترى آب وضو که در دست مانده روى پاها را از سر يکى از انگشتها تا برآمدگى روى پا مسح کند.

مسأله 255 :

پهناى مسح پا به هر اندازه باشد کافى است، ولى احتياط مستحب آن است که با تمام کف دست، روى پا را مسح کند.

مسأله 256 :

بنا بر احتياط واجب بايد در مسح پا دست را بر سر انگشتها بگذارد و روى پا را به تدريج مسح کند و اگر همه دست را روى پا بگذارد و کمى بکشد صحيح نمى باشد.

مسأله 257 :

در مسح سر و روى پا بايد دست را روى آنها بکشد، و اگر دست را

[52]

نگهدارد و سر يا پا را بکشد وضو باطل است، ولى اگر موقعى که دست را مى کشد سر يا پا مختصرى حرکت کند اشکال ندارد.

مسأله 258 :

جاى مسح بايد خشک باشد. و اگر به قدرى تر باشد که رطوبت کف دست به آن اثر نکند مسح باطل است. ولى اگر ترى آن به قدرى کم باشد که رطوبتى که بعد از مسح در آن ديده مى شود بگويند فقط از ترى کف دست است اشکال ندارد.

مسأله 259 :

اگر براى مسح، رطوبتى در کف دست نمانده باشد نمى تواند دست را با آب خارج تر کند، بلکه بايد از اعضاى ديگر وضو رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد.

مسأله 260 :

اگر رطوبت کف دست فقط به اندازه مسح سر باشد، مى تواند سر را با همان رطوبت مسح کند، و براى مسح پاها از اعضاء ديگر وضو رطوبت بگيرد.

مسأله 261 :

مسح کردن از روى جوراب و کفش باطل است، ولى اگر به واسطه سرماى شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند اينها نتواند کفش يا جوراب را بيرون آورد، مسح کردن بر آنها اشکال ندارد، و اگر روى کفش نجس باشد بايد چيز پاکى بر آن بيندازد و بر آن چيز مسح کند.

مسأله 262 :

اگر روى پا نجس باشد و نتواند براى مسح، آن را آب بکشد بايد تيمم نمايد.