احکام وضو (آیت الله سید علی سیستانی)

( احکام وضو ).

مسأله 305 :

کـسـى کـه در کارهاى وضو و شرايط آن مثل پاک بودن آب و غصبى نبودن آن خيلى شک مى کند , بايد به شک خود اعتنا نکند.

مسأله 306 :

اگر شک کند که وضوى او باطل شده يا نه , بنا مى گذارد که وضوى او باقى است , ولى اگر بعد از بول استبراء نکرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتى از او بيرون آيد که نداند بول است يا چيز ديگر , وضوى او باطل است .

مسأله 307 :

کسى که شک دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد.

مسأله 308 :

کسى که مى داند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده , مثلا بول کرده , اگر نداند کدام جلوتر بوده , چـنـانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد , و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشکند و وضو بگيرد , و اگر بعد از نماز است , نمازى که خوانده صحيح است و براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.

مسأله 309 :

اگـر بـعـد از وضـو يـا در بـين آن يقين کند که بعضى جاها را نشسته يا مسح نکرده است , چنانچه رطـوبـت جـاهـايـى که پيش از آن است به جهت طول مدت خشک شده , بايد دوباره وضو بگيرد , و اگر خشک نشده يا به جهت گرمى هوا و مانند آن خشک شده , بايد جايى را که فراموش کرده و آنچه بعد از آن است بشويد يا مسح کند , و اگر در بين وضو در شستن يا مسح کردن جايى شک کند بايد به همين دستور عمل نمايد.

مسأله 310 :

اگـر بعد از نماز شک کند که وضو گرفته يا نه نمازش صحيح است , و بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.

مسأله 311 :

اگـر در بـيـن نـماز شک کند که وضو گرفته يا نه , نماز او باطل است , و بايد وضو بگيرد و نماز را بخواند.

مسأله 312 :

اگـر بـعـد از نماز بفهمد که وضوى او باطل شده ولى شک کند که قبل از نماز باطل شده يا بعد از نماز , نمازى که خوانده صحيح است .

مسأله 313 :

اگـر انسان مرضى دارد که بول او قطره قطره مى ريزد , يا نمى تواند از بيرون آمدن غايط خوددارى کـنـد , چـنانچه يقين دارد که از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مـى کند , بايد نماز را در وقتى که مهلت پيدا مى کند بخواند , و اگر مهلت او به مقدار کارهاى واجب نماز است , بايد در وقتى که مهلت دارد , فقط کارهاى واجب نماز را به جا آورد , و کارهاى مستحب مانند اذان و اقامه و قنوت را ترک نمايد.

مسأله 314 :

اگـر به مقدار وضو و قسمتى از نماز مهلت پيدا مى کند و در بين نماز يک دفعه يا چند دفعه بول يا غـايـط از او خـارج مى شود احتياط لازم آن است که در مهلتى که دارد وضو گرفته و نماز بخواند ولى در مـيـان نـماز لازم نيست به سبب بول يا غايط خارج شده وضو را تجديد کند , اگر چه احتياط مستحب آن اسـت کـه ظـرف آب پـهـلـوى خود بگذارد و هر وقت بول يا غايط از او خارج شد وضو بگيرد و بقيه نماز را بخواند , و مورد اين احتياط جايى است که به سبب طولانى بودن مدت خارج شده بول يا غايط يا به ضميمه تجديد وضو موالات بين اجزاى نماز از بين نرود و اگر نه جايى براى اين احتياط نيست .

مسأله 315 :

کـسى که بول يا غايط طورى پى در پى از او خارج مى شود که به مقدار وضو و قسمتى از نماز مهلت پيدا نمى کند , براى هر نمازش بدون اشکال يک وضو کفايت مى کند , بلکه اظهر اين است که يک وضو براى چندين نماز نيز کافى است , مگر اينکه محدث به حدث ديگرى گردد , و بهتر آن است که براى هر نماز يک وضو بگيرد , ولى براى سجده و تشهد قضا شده و نماز احتياط وضوى ديگرى لازم نيست .

مسأله 316 :

کـسـى که بول يا غايط پى در پى از او خارج مى شود , لازم نيست بعد از وضو فورا نماز بخواند , اگر چه بهتر اين است که به نماز مبادرت نمايد.

مسأله 317 :

کسى که بول يا غايط پى در پى از او خارج مى شود , بعد از وضو گرفتن جايز است که نوشته قرآن را مس نمايد , اگر چه در غير حال نماز باشد.

مسأله 318 :

کـسى که بول او قطره قطره مى ريزد بايد براى نماز به وسيله کيسه اى که در آن پنبه يا چيز ديگرى اسـت که از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مى کند , خود را حفظ نمايد , و احتياط واجب آن است کـه پـيش از هر نماز مخرج بول را که نجس شده آب بکشد , و نيز کسى که نمى تواند از بيرون آمدن غايط خوددارى کند , چنانچه ممکن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غايط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد , و احتياط واجب آن است که اگر مشقت ندارد , براى هر نماز مخرج غايط را آب بکشد.

مسأله 319 :

کـسى که نمى تواند از بيرون آمدن بول يا غايط خوددارى کند , در صورتى که ممکن باشد به مقدار نـماز از خارج شدن بول يا غايط جلوگيرى نمايد , بهتر آن است که جلوگيرى نمايد , اگرچه خرج داشته باشد , بلکه اگر مرض او به آسانى معالجه شود بهتر آن است که خود را معالجه نمايد.

مسأله 320 :

کـسى که نمى تواند از بيرون آمدن بول يا غايط خوددارى کند , بعد از آنکه مرض او خوب شد , لازم نيست نمازهايى را که در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد.

ولـى اگـر در بـيـن وقت نماز مرض او خوب شود , بايد بنابر احتياط لازم نمازى را که در آن وقت خوانده دوباره بخواند.

مسأله 321 :

اگـر کـسـى مرضى دارد که نمى تواند از خارج شدن باد جلوگيرى کند , بايد به وظيفه کسانى که نمى توانند از بيرون آمدن بول يا غايط خوددارى کنند عمل نمايد.