احکام وضو (آیت الله میرزا جواد تبریزی (ره))

احکام وضـو

مسأله 301 :

کسي که در کارهاي وضو و شرايط آن مثل پاک بودن آب و غصبي نبودن آن خيلي شک مي کند بايد به شک خود اعتنا نکند.

مسأله 302 :

اگر شک کند که وضوي او باطل شده يا نه، بنا مي گذارد که وضوي او باقي است، ولي اگر بعد از بول استبراء نکرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتي از او بيرون آيد که نداند بول است يا چيز ديگر، وضوي او باطل است.

مسأله 303 :

کسي که شک دارد وضو گرفته يا نه، بايد وضو بگيرد.

مسأله 304 :

کسي که مي داند وضو گرفته و حدثي هم از او سر زده، مثلاً بول کرده، اگر نداند که کدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد، و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشکند و وضو بگيرد و اگر بعد از نماز است بايد وضو بگيرد، و نمازي را که خوانده دوباره بخواند.

مسأله 305 :

اگر بعد از نماز شک کند که وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است، ولي بايد براي نمازهاي بعد وضو بگيرد.

مسأله 306 :

اگر در بين نماز شک کند که وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است و بايد وضو بگيرد، و نماز را بخواند.

مسأله 307 :

اگر بعد از نماز شک کند، که قبل از نماز وضوي او باطل شده يا بعد از نماز، نمازي که خوانده صحيح است.

مسأله 308 :

اگر انسان مرضي دارد که بول او قطره قطره مي ريزد يا نمي تواند از بيرون آمدن غائط خودداري کند چنانچه يقين دارد که از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن وقت پيدا مي کند بايد نماز را در وقتي که فرصت مي کند، بخواند و اگر وقت او به مقدار کارهاي واجب نماز است، بايد در وقتي که فرصت دارد فقط کارهاي واجب نماز را به جا آورد و کارهاي مستحب آن مانند اذان و اقامه و قنوت را ترک نمايد.

مسأله 309 :

اگر به مقدار وضو و نماز وقت پيدا نمي کند و در بين نماز چند دفعه بول از او خارج مي شود اگر براي او سخت نيست بايد ظرف آبي پهلوي خود بگذارد و هر وقت بول از او خارج شد بنابر احتياط واجب وضو بگيرد و بقيّه نماز را بخواند. و نيز اگر مرضي دارد که در بين نماز چند مرتبه غائط از او خارج مي شود، اگر براي او سخت نيستبايد ظرف آبي پهلوي خود بگذارد و هر وقت غائط از او خارج شد وضو بگيرد و بقيّه نماز را بخواند.

مسأله 310 :

کسي که غائط پي در پي از او خارج مي شود اگر بتواند مقداري از نماز را با وضو بخواند، بايد بعد از هر دفعه وضوي خود را تکرار کند تا وقتي که براي او سخت باشد.

مسأله 311 :

کسي که بول پي در پي از او خارج مي شود اگر بين دو نماز، قطره بولي از او خارج نشود مي تواند با يک وضو هردو نماز را بخواند، و قطره هايي که بين نماز خارج مي شود اشکال ندارد.

مسأله 312 :

کسي که بول يا غائط پي در پي از او خارج مي شود اگر نتواند هيچ مقداري از نماز را با وضو بخواند مي تواند چند نماز را با يک وضو بخواند مگر اينکه اختياراً بول يا غائط کند يا چيز ديگري که وضو را باطل مي کند پيش آيد.

مسأله 313 :

اگر مرضي دارد که نمي تواند از خارج شدن باد جلوگيري کند، بايد به وظيفه کساني که نمي توانند از بيرون آمدن غائط خودداري کنند عمل نمايد.

مسأله 314 :

کسي که غائط پي در پي از او خارج مي شود، بايد براي هر نمازي وضو بگيرد و فوراً مشغول نماز شود، ولي براي به جا آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتياط که بايد بعد از نماز انجام داد در صورتي که آنها را بعد از نماز فوراً بجا بياورد لازم نيست وضو بگيرد.

مسأله 315 :

کسي که بول او قطره قطره مي ريزد بايد براي نماز به وسيله کيسه اي که در آن، پنبه يا چيز ديگري است که از رسيدن بول به جاهاي ديگر جلوگيري مي کند، خود را حفظ نمايد. و احتياط واجب آن است که پيش از هر نماز مخرج بول را که نجس شده آب بکشد. و نيز کسي که نمي تواند از بيرون آمدن غائط خودداري کند، چنانچه ممکن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاي ديگر جلوگيري نمايد. و احتياط واجب آن است که اگر مشقت ندارد، براي هر نماز مخرج غائط را آب بکشد.

مسأله 316 :

کسي که نمي تواند از بيرون آمدن بول و غائط خودداري کند، در صورتي که ممکن باشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيري نمايد اگرچه متضمن مخارجي باشد و بنابر احتياط واجب اگر مرض او معالجه مي شود خود را معالجه کند.

مسأله 317 :

کسي که نمي تواند از بيرون آمدن بول و غائط خودداري کند، بعد از آن که مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهايي را که در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد. ولي اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، بايد نمازي را که در آن وقت خوانده دوباره بخواند.