وضو
مسأله 242 :
در وضو واجب است صورت و دستها را بشويند و جلوى سر و روى پاها را مسح کنند.
مسأله 243 :
در ازاى صورت را بايد از بالاى پيشانى جائيکه موى سر بيرون مىآيد تا آخر چانه شست، و پهناى آن بمقدارى که بين انگشت وسط و شست قرار مىگيرد بايد شسته شود، واگر مختصرى از اين مقدار را نشويند وضو باطل است، و براى آن که يقين کند اين مقدار کاملا شسته شده بايد کمى اطراف آن را هم بشويد.
مسأله 244 :
اگر صورت يا دست کسى کوچکتر يا بزرگتر از متعارف مردم باشد، بايد ملاحظه کند که مردمان متعارف تا کجاى صورت خود را مىشويند، او هم تا همانجا بشويد. و نيز اگر در پيشانى او مو روئيده يا جلوى سرش مو ندارد بايد باندازه معمول پيشانى را بشويد.
مسأله 245 :
اگر احتمال دهد چرک يا چيز ديگرى در ابروها و گوشه هاى چشم و لب او هست که نمىگذارد آب بآنها برسد، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، بايد پيش از وضو وارسى کند که اگر هست بر طرف نمايد.
مسأله 246 :
اگر پوست صورت از لاىمو پيدا باشد بايد آب را به پوست برساند، و اگر پيدا نباشد شستن مو کافى است، و رساندن آب به زير آن لازم نيست.
مسأله 247 :
اگر شک کند پوست صورت از لاى مو پيدا است يا نه، بنابر احتياط واجب بايد مو را بشويد و آب را بپوست هم برساند.
مسأله 248 :
شستن توى بينى و مقدارى از لب وچشم که در وقت بستن ديده نمىشود واجب نيست، ولى براى آن که يقين کند از جاهائى که بايد شسته شود چيزى باقى نمانده، واجب است مقدارى از آنها را هم بشويد وکسى که نمىدانسته بايد اين مقدار را بشويد، اگر نداند در وضوهائى که گرفته اين مقدار را شسته يا نه، نمازى را
که با آن وضو خوانده و وقتش باقى است با وضوى جديد اعاده نمايد و قضاى نمازهائى که وقتش گذشته واجب نيست.
مسأله 249 :
بايد صورت و دستها را از بالا به پائين شست و اگر از پائين به بالا بشويد وضو باطل است.
مسأله 250 :
اگر دست را تر کند و به صورت و دستها بکشد، چنانچه ترى دست بقدرى باشد که بواسطه کشيدن دست، آب کمى بر آنها جارى شود کافيست.
مسأله 251 :
بعد از شستن صورت بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشويد.
مسأله 252 :
براى آن که يقين کند، آرنج را کاملا شسته بايد مقدارى بالاتر از آرنج را هم بشويد.
مسأله 253 :
کسى که پيش از شستن صورت دستهاى خود را تا مچ شسته، در موقع وضو بايد تا سر انگشتان بشويد، و اگر فقط تا مچ بشويد وضوى او باطل است.
مسأله 254 :
در وضوء شستن صورت و دستها مرتبه اول واجب، و مرتبه دوم مستحب، و مرتبه سوم و بيشتر از آن حرام مىباشد. و اين که کدام شستن اول يا دوم يا سوم است مربوط به قصد کسى است که وضو مىگيرد، پس اگر به قصد شستن مرتبه اول مثلا ده مرتبه آب به صورت بريزد اشکال ندارد و همه آنها شستن اول حساب مىشود، و اگر به قصد اين که سه مرتبه بشويد سه مرتبه آب بريزد مرتبه سوم آن حرام است.
مسأله 255 :
بعد از شستن هر دو دست بايد جلوى سر را با ترى آب وضو که در دست مانده، مسح کند، واحتياط واجب آن است که با کف دست راست مسح نمايد و مسح را از بالاتر به پائين انجام دهد.
مسأله 256 :
يک قسمت از چهار قسمت سر، که مقابل پيشانيست جاى مسح مىباشد، وهر جاى اين قسمت را بهر اندازه مسح کند کافيست، اگر چه احتياط مستحب آنست که از در ازا باندازه درازى يک انگشت و از پهنا باندازه پهناى سه انگشت بسته مسح نمايد.
مسأله 257 :
لازم نيست مسح سر بر پوست آن باشد بلکه بر موى جلوى سر هم صحيح است. ولى کسى که موى جلوى سر او باندازه اى بلند است که اگر مثلا شانه کند به صورتش مىريزد، يا بجاهاى ديگر سر مىرسد، بايد بيخ موها را مسح کند، يا فرق سر را باز کرده پوست سر را مسح نمايد. و اگر موهائى را که به صورت مىريزد يا بجاى ديگر سر، مىرسد جلوى سر جمع کند و بر آنها مسح نمايد، يا بر موى جاهاى ديگر سر که جلوى آن آمده مسح کند چنين مسحى باطل است.
مسأله 258 :
بعد از مسح سر بايد با ترى آب وضو که در دست مانده روى پاها از سر يکى از انگشتها تا برآمدگى روى پا مسح کند و احتياط واجب آن است که تا مفصل مسح نمايد. کما اين که احتياط واجب آن است که پاى راست را با دست راست و پاى چپ را با دست چپ مسح نمايد.
مسأله 259 :
پهناى مسح پا به هر اندازه باشد کافيست، ولى بهتر آن است که باندازه پهناى سه انگشت بسته بلکه تمام روى پا را با تمام دست مسح نمايد.
مسأله 260 :
احتياط آنست که در مسح پا، دست را بر سر انگشتها بگذارد وبعد به پشت پا بکشد يا آن که دست را به مفصل گذاشته و تا سر انگشتها بکشد نه آن که تمام دست را روى پا بگذارد و کمى بکشد.
مسأله 261 :
در مسح سر و روى پا بايد دست را روى آنها بکشد، و اگر دست را نگهدارد و سر يا پا را به آن بکشد وضو باطل است، ولى اگر موقعى که دست را مىکشد سر يا پا مختصرى حرکت کند اشکال ندارد.
مسأله 262 :
جاى مسح بايد خشک باشد واگر بقدرى تر باشد که رطوبت کف دست به آن اثر نکند مسح باطل است. ولى اگر ترى آن بقدرى کم باشد که رطوبتى که بعد از مسح در آن ديده مىشود بگويند فقط از ترى کف دست راست است اشکال ندارد.
مسأله 263 :
اگر براى مسح، رطوبتى در کف دست نمانده باشد نمىتواند دست را با آب خارج تر کند، بلکه بايد از ريش خود رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد و گرفتن رطوبت از غير ريش و مسح نمودن با آن محل اشکال است.
مسأله 264 :
اگر رطوبت کف دست فقط باندازه مسح سر باشد سر را با همان رطوبت مسح کند، و براى مسح پاها از ريش خود رطوبت بگيرد.
مسأله 265 :
مسح کردن از روى جوراب و کفش باطل است، ولى اگر بواسطه سرماى شديد يا ترس از دزد ودرنده ومانند اينها نتواند کفش يا جوراب را بيرون آورد تيمم نمايد، و اگر تقيه در بين باشد مسح بر جوراب و کفش نموده و تيمم نيز بنمايد.
مسأله 266 :
اگر روى پا نجس باشد و نتواند براى مسح آنرا آب بکشد، بايد تيمم نمايد.