تفصيل احکام:
1 - "اللَّهُ أَکْبَرُ" همان عبارت وجمله‌اى است که نماز باآن افتتاح‌مى‌گردد، و "تکبيرة الاحرام" يا "تکبيرة الافتتاح" ناميده مى‌شود.
2 - تکبيرة الاحرام بايد به زبان عربى صحيح، تلفظ شود وتلفظ آن‌به عربى غلط يا تلفظ ترجمه آن به زبانهاى ديگر کفايت نمى‌کندوهمچنين گفتن جملات مرادف آن وهر نوع تغيير دادن واضافه کردن‌در آن مانند "اللَّهُ تَعالى أَکْبَرُ"، "الْأَکْبَرُ هُوَ اللَّهُ" يا "اللَّهُ أَحْسَنُ" ومانند آن نيزکفايت نمى‌کند.
3 - احوط اين است که تکبيرة الاحرام بطور مستقل تلفظ شود وبه‌ماقبل خود يعنى اقامه يا دعا متّصل نشود، وبهتر اين است که به‌مابعدش يعنى دعا يا )بسم اللَّه( هم متّصل نشود، واگر به مابعدش‌وصل شود بايد راى )اکبر(، مضموم تلفظ شود، اما اگر به مابعدش‌وصل نشود، راى اکبر ساکن تلفظ مى‌شود.
4 - تکبيرة الاحرام از ارکان نماز است، ولذا ترک عمدى يا سهوى‌آن، باطل کننده نماز است. اما زياد کردن تکبير نيز بنابر نظر مشهورفقها، باطل کننده است واحوط - در صورت زياد کردن - تمام کردن نمازواعاده آن است، اگر چه اقوا اين است که با زياد کردن سهوى،نماز صحيح است.
5 - همچنين واجب است که تکبيرة الاحرام در حالت ايستاده بودن‌واستقرار داشتن )آرام بودن بدن(، ادا شود. پس اگر نشسته‌يا در هنگام ودر اثناى ايستادن تکبير بگويد، نماز او باطل است چه‌عمداً اين کار را کرده باشد ياسهواً، اما اگر از باب سهو در حالت‌استقرار نداشتن، تکبير بگويد، احوط آن است که نماز را تمام سپس‌اعاده نمايد.
6 - گذراندن عبارت "اللَّه اکبر" در دل کفايت نمى‌کند بلکه واجب‌است به گونه‌اى تلفظ کند که عرف آنرا "قرائت" بشمارد.
7 - شخص لال، هر طور که برايش امکان دارد، تکبير را تلفظ کندواگر بطور کامل از تلفظ کردن ناتوان باشد، گذراندن تکبير در قلبش بااشاره وحرکت دادن زبان در صورت امکان، کفايت مى‌کند.
8 - اگر نماز گزار شک کند که تکبيرة الاحرام را گفته است يا نه؟اگر شک او قبل از شروع به قرائت باشد، بنا را برعدم تکبير بگذارد وازنو تکبير بگويد ونماز بخواند، اما اگر شک او بعد از شروع به قرائت‌چيزى مانند دعا يا اعوذ باللَّه يا حمد باشد، به شکّش اهتمام ندهدوبه نمازش ادامه دهد. ان شاء اللَّه نماز او صحيح است.
9 - اگر نماز گزار بعد از تکبير گفتن شک کرد که آيا تکبير را درست‌بر زبان جارى کرده است يانه؟ پس اگر اين شک بعد از شروع به قرائت‌باشد به آن اهميت ندهد، واگر قبل از آن باشد از باب احتياط بنا را برعدم صحت بگذارد، ودر اين صورت، احتياط مستلزم آن است که نمازرا تمام کند وبعد اعاده نمايد.