تفصيل احکام:
1 - در هر عمل عبادى واز آن جمله در نماز، نيت واجب است‌وبدون نيت، آن عمل باطل مى‌باشد. نيت يکى از ارکان نماز است.(71)
2 - نيت عبارت است از: "قصد ومنظور انسان از انجام عمل". پس‌اگر امتثال فرمان خداوند وتقرّب به او را قصد کردى، قصد تو خالص‌بوده وعمل تو - ان شاء اللَّه - مقبول درگاه او واقع خواهد شد، اما اگرقصد امتثال دستور خداوند را نکرده باشى بلکه بخاطر شهرت ورياومانند آن انجام بدهى، عمل تو باطل مى‌باشد.
3 - نيّت باهمان انگيزه ومحرّک درونى وقلبى تحقق مى‌يابد، يعنى‌در نماز مثلا، اگر انگيزه شما امتثال امر خداوند باشد کفايت مى‌کند. به‌زبان آوردن نيت يااز ذهن وقلب گذراندن آن، لازم نيست، واحتياطمستحب اقتضا مى‌کند که در نماز بعد از اقامه گفتن، به ويژه در نمازاحتياط، نيت را برزبان جارى نکند.
4 - در تحقق نيت، قصد جزئيات عبادت مانند: ادا وقضا ياقصروتمام ياوجوب واستحباب ومانند آن واجب نيست مگر اينکه امتثال‌امر خداوند برقصد اين جزئيات متوقف باشد.
5 - همچنين در صورتى که عمل عبادى، متعدد باشد، تعيين آن‌واجب نيست، مانند کسى که مى‌خواهد يکى از دو نمازى که براو دريک زمان واجب شده )مانند نماز ظهر وعصر( را، بجا آورد، لازم‌نيست که يکى از آن دو را بطور مشخص تعيين کند زيرا واجب در نيّت‌اين است که سعى وکوشش مکلف به سوى عمل، منبعث از امر الهى‌باشد ودر واقع هم معين ومشخص باشد، واين امر متوقف بر تعيين درنيت نيست.
6 - انگيزه قلبى ومحرّک درونى که انسان را به قصد امتثال امرخداوند وامى‌دارد، ممکن است اين باشد که او خدا را اصل اطاعت‌وعبادت شناخته است، يااينکه او مى‌خواهد نعمت‌هاى فراوان وغيرقابل شمارش خدا را شکر نمايد، يااينکه رضاى خدا را کسب کرده وازخشم وغضب او اجتناب ورزد، يااينکه ثواب بدست آورده واز عقاب‌الهى بپرهيزد. باهريک از امور فوق، قصد امتثال وتقرّب ونيت خالص‌تحقق مى‌يابد.
7 - نيّت وقصد امتثال در طول مدت اشتغال به عبادت، بايد استمراروادامه داشته باشد به گونه‌اى که اگر از او بطور ناگهانى پرسيده شود که‌چه مى‌کند، درجواب متحيّر نماند، واگر نيت استمرار نداشته باشدنماز باطل مى‌شود، اگر اجزاى باقيمانده واجب را به قصد عدم نماز بجاآورده باشد، وبخاطر زياد شدن رکن يا به جهت از بين رفتن صورت‌نماز به سبب انجام دادن فعل کثير، تدارک آن اجزا هم امکان نداشته‌باشد.
8 - نماز باهمان نيّتى که با آن افتتاح شده، صحيح مى‌باشد.پس اگر نمازش را بانيت نماز واجب آغاز کرده باشد ولى در اثناى نمازغافل شده وآنرا نافله تصور کرده يابه گمان اينکه نافله است آنرا به پايان‌رسانده باشد، نماز او به حسب نيّت اول صحيح است، وهمين حکم‌در عکس مسأله نيز جارى است.