کنترل اعضاى بدن
بر انسان لازم است که اعضاى بدن خود را از آنچه که باعث خشم وقهرخداوند مى‌شود، باز داشته و کنترل نمايد و آنها را در راه خوشنودى‌خداوند فعّال نموده و به کار اندازد، زيرا ايمانى وجود ندارد بدون عمل،وعمل هم به‌اعضاى بدن شخص مؤمن مرتبط است. در احاديث‌آمده‌است:
1 - حسن بن هارون روايت مى‌کند که امام صادق‌عليه السلام به او فرمود:
)إِنَّ الْسَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤادَ کُلُّ أُوْلئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً(. قال: يُسئل السمع عمّاسمع، والبصر عمّا نظر إليه، والفؤاد عمّا عقد إليه"(10).
"به يقين، گوش، چشم و قلب همگى مسؤول هستند. فرمود: از گوش درباره‌آنچه شنيده است، و از چشم درباره آنچه ديده است، و از قلب درباره آنچه به آن باورپيدا کرده است سوال مى‌شود."
2 - در حديثى ديگر از حضرت صادق آمده است:
"الإيمان لا يکون إلّا بعمل، والعمل منه، ولا يثبت الإيمان إلّا بعمل"(11).
"ايمان بدون عمل وجود ندارد، و عمل از ايمان است، و ايمان کسى بدون عمل‌استوار نمى‌گردد."
3 - در سفارش اميرالمؤمنين‌عليه السلام به فرزندش محمّد بن‌حنفيّه آمده‌است:
"يا بني، لا تقل ما لا تعلم، بل لا تقل کلّ ما تعلم؛ فإنّ اللَّه قد فرض على جوارحک‌کلّها فرائض يحتجّ بها عليک يوم القيامة، ويسألک عنها وذکرها ووعظها وحذرها وأدبهاولم يترکها سدى، فقال اللَّه عزّ وجلّ: )وَلاَ تَقْفُ مَا لَيْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ الْسَّمْعَ وَالْبَصَرَوَالْفُؤادَ کُلُّ أُوْلئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً(.
"فرزندم! نگو آنچه را نمى‌دانى، بلکه همه آنچه را مى‌دانى هم نگو، زيرا خداوندبر همه اعضاى بدن تو، وظايفى را واجب کرده است که در روز قيامت با آنها بر تواحتجاج مى‌کند و درباره آنها از تو مى‌پرسد. خداوند آنها را يادآورى کرده و آنها را پندداده و ادب نموده وآنها را بيهوده رها نکرده‌است. خداوند فرموده است: "پيروى نکن‌آنچه را که بدان‌آگاهى ندارى، چرا که گوش وچشم وقلب همگى مسؤول‌خواهند بود."
و همچنين فرموده است:
)إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکُم مَا لَيْسَ لَکُم بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّناًوَهُوَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمٌ(12)).
"به خاطر بياوريد زمانى را که آن )شايعه( را از زبان يکديگر مى‌گرفتيد، و بادهان خود سخنى مى‌گفتيد که به آن يقين نداشتيد؛ و آن را کوچک مى‌پنداشتيد درحاليکه نزد خدا بزرگ است."
ثمّ استعبدها بطاعته فقال عزّ وجلّ:
پس خداوند آنها را به بندگى و اطاعت خود فراخوانده و فرموده است: )يَا أَيُّهَاالَّذِينَ آمَنُوا ارْکَعُوا وَاسْجُدُوا وَاعْبُدُوا رَبَّکُمْ وَافْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ(13)).
"اى کسانيکه ايمان آورده‌ايد رکوع کنيد و سجده نمائيد و پروردگار خود رابپرستيد و کار خير انجام دهيد شايد رستگار شويد."
فهذه فريضة جامعة واجبة على الجوارح وقال:
پس اين فريضه جامع و واجب بر اعضاى بدن است. خداوند فرموده است: )وَأَنَ‌الْمَسَاجِدَ للَّهِ‌ِ فَلاَ تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً(14)).
"همانا که سجده‌گاهها از آن خداست پس با خدا احدى را نخوانيد."
يعني بالمساجد الوجه واليدين والرکبتين والإبهامين، وقال عزّ وجلّ:
مقصود خداوند از سجده‌گاهها، صورت، دو دست، دو زانو و انگشتهاى ابهام‌است. وخداوند فرمود:
)وَمَا کُنتُمْ تَسْتَتِرُونَ‌أَن يَشْهَدَ عَلَيْکُمْ سَمْعُکُمْ وَلَا أَبْصَارُکُمْ وَلَا جُلُودُکُمْ...(15)).
"شما اگر گناهان‌تان را مخفى مى‌کرديد به بخاطر اين بود که از شهادت گوش‌وچشم و پوستهاى‌تان بيم داشتيد، بلکه گمان مى‌کرديد که خداوند بسيارى از اعمال‌را که انجام مى‌دهيد نمى‌داند."
يعنى بالجلود الفروج"(16).
و مقصود خداوند از پوستها، فرجها مى‌باشد..."