پيشگفتار
1- سفر، کمتر از مسافت شرعى نباشد
2- از آغاز سفر، مسافت شرعى قصد شده باشد.
3- قصد مسافت تا آخر سفر، استمرار داشته باشد .
4- در اثناى سفر، قواطع سفر، تحقق پيدا نکند.
شرايط هشت گانه براى 5- سفر، حرام نباشد.
شکسته خواندن نماز 6- از افراد خانه به دوش نباشد.
7- مسافرت، شغل نباشد.
8- به حد ترخص رسيده باشد.
با هشت شرط مزبور، مسافر بايد نماز ظهر، عصر و عشا را بصورت دو رکعتى به جا آورد. *** # هم چنين، نافله ظهر و عصر نيز ساقط مى‌شود، اما نافله عشا (دو رکعت نماز نشسته به نام نماز و تيره) را مى‌تواند به قصد رجا (به اميد قبولى) به جا آورد. ***
به نماز ظهر، عصر و عشا که مسافر - در صورت تحقق شرايط هشت‌گانه - دو رکعت مى‌خواند، نماز قصر يا شکسته مى‌گويند، در مقابل، نماز شخص حاضر (غير مسافر) يا مسافر غير واجد شرايط هشت گانه را - که چهار رکعتى است - نماز تمام مى‌گويند .
حتى اگر يکى از شرايط هشت گانه، تحقق پيدا نکند، نمى‌توان نماز را شکسته خواند.
نماز صبح و مغرب، شکسته و تمام ندارد و نسبت به مسافر و غير مسافر يکسان است .
* - هم چنين، نافله ظهر و عصر نيز ساقط مى‌شد، اما نافله عشا (دو رکعت نماز نشسته به نام نماز وتيره) را مى‌تواند به قصد رجا (به اميد قبولى) به جا آورد.