پيشگفتار
اسلام،فکر جدايى از زندگى دنيا و گوشه نشينى و کناره گيرى از مردم و به تعبير ديگر رهبانيت را باطل و ناپسند اعلام کرد،اما اعتکاف را به عنوان فرصتى براى بازگشت‌به خويش و خداى خويش قرار داد،تا کسانى که از هياهو و جنجالهاى زندگى مادى خسته مى‌شوند، بتوانند چند صباحى با خداى خود خلوت کنند و جان و روح خود را با خالق هستى ارتباط دهند،و با توشه معنوى و اعتقادى راسخ و ايمان و اميدى بيشتر به زندگى خود ادامه دهند،و خود را براى صحنه‌هاى خطر و جهاد در راه خدا آماده سازند و هميشه با ياد خدا تلاش کنند و خود را در محضر پروردگار ببينند و از نافرمانى او بپرهيزند و به سوى سعادت دنيا و آخرت گام بردارند.که با اندک تاملى در احکام و مسائل اين برنامه زيباى عبادى پى به چنين حقايقى خواهيم برد.
از آنجا که پس از پيروزى انقلاب اسلامى در ايران،سنت اعتکاف حيات ديگرى يافته و جمع زيادى از مشتاقان به ويژه جوانان بدان روى آورده‌اند و چون در سابق،کمتر مورد توجه بوده، احکام آن در اکثر رساله‌هاى توضيح المسائل يافت نمى‌شود،لذا بر آن شديم که احکام اعتکاف را به مقدارى که مورد ابتلاء و نياز است،با استفاده از منابع معتبر فقهى و استفتاءآت جديد،مطابق با فتاواى مراجع معظم تقليد آماده کنيم،که دفتر حاضر حاصل اين تلاش است. اميدواريم راه گشاى بندگان خالص خداوند باشد و مورد قبول حضرت حق قرار بگيرد