احکام جنابت‌‌‌‌ (آیت الله جعفر سبحانی)

احکام جنابت

مسأله 292 :

به دو چيز انسان جنب مى شود:

اول ـ جماع ـ و لو به مقدار ختنه گاه

دوم ـ بيرون آمدن منى، چه در خواب باشد يا بيدارى، کم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بى شهوت، بااختيار باشد يا بى اختيار.

مسأله 293 :

اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اينها، چنانچه با شهوت و يا جستن بيرون آمده ـ و غالباً با سستى بدن همراه است ـ آن رطوبت حکم منى را دارد و اگر هيچ يک از اين دو نشانه را نداشته باشد، حکم منى ندارد.

مسأله 294 :

مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى، بول کند و اگر بول نکند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد، که نداند منى است يا رطوبت ديگر، حکم منى دارد.

مسأله 295 :

اگر انسان جماع کند و به اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود، در زن باشد يا در مرد، در قبل باشد يا در دبر، بالغ باشند يا نابالغ اگرچه منى بيرون نيايد هر دو جنب مى شوند.

مسأله 296 :

اگر شک کند که به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه، غسل بر او واجب نيست.

مسأله 297 :

اگر نعوذبالله با حيوانى نزديکى کند و منى از او بيرون آيد غسل کافى است. و اگر منى بيرون نيايد، چنانچه پيش از وطى، وضو داشته باشد باز هم غسل کافى است و اگر وضو نداشته باشد احتياط واجب آن است که غسل کند، و وضو هم بگيرد.

مسأله 298 :

اگر منى از جاى خود حرکت کند و بيرون نيايد، يا انسان شک کند که منى از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.

مسأله 299 :

کسى که نمى تواند غسل کند ولى تيمّم برايش ممکن است، بعد از داخل شدن وقت نماز مى تواند با عيال خود نزديکى کند.

مسأله 300 :

اگر در لباس خود منى ببيند و بداند که از خود او است و براى آن غسل

صفحه 161

نکرده، بايد غسل کند و نمازهايى را که يقين دارد، بعد از بيرون آمدن منى خوانده قضا کند ولى نمازهايى را که احتمال مى دهد، بعد از بيرون آمدن آن منى خوانده، لازم نيست قضا نمايد.