4 - مال حلال مخلوط به حرام :
مسأله 1822 :
اگر مال حلال با مال حرام به طورى مخلوط شود که انسان نتواند آنها را از يکديگر تشخيص دهد و صاحب مال حرام ومقدار آن هيچ کدام معلوم نباشد, و نداند که مقدار حرام کمتر از خمس است يا زيادتر از آن , بنابر احتياط واجب بايد خمس تمام مال را به قصدمافى الذمه اعم از خمس يا مظالم بدهد و بعد از دادن خمس , بقيه مال حلال مى شود.
مسأله 1823 :
اگر مال حلال با حرام مخلوط شود و انسان مقدار حرام را - چه کمتر و چه بيشتر از خـمس باشد - بداند ولى صاحب آن رانشناسد, بايد آن مقدار را به نيت صاحبش صدقه بدهد, و احتياط واجب آن است که از حاکم شرع هم اذن بگيرد.
مسأله 1824 :
اگر مال حلال با حرام مخلوط شود و انسان مقدار حرام را نداند ولى صاحبش را بـشناسد, بايد يکديگر را راضى نمايند, وچنانچه صاحب مال راضى نشود, بايد مقدارى را که يقين دارد مـال او است به او بدهد, و بهتر آن است که مقدار بيشترى را که احتمال مى دهدمال او است نيز به او بدهد.
مسأله 1825 :
اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد و بعد بفهمد که مقدار حرام بيشتر از خمس بوده , بايد مقدارى را که مى داند ازخمس بيشتر بوده , از طرف صاحب آن صدقه بدهد.
مسأله 1826 :
اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد, يا مالى که صاحبش را نمى شناسد به نيت او صدقه بدهد, بعد از آنکه صاحبش پيدا شد, لازم نيست چيزى به او بدهد.
مسأله 1827 :
اگر مال حلالى با حرام مخلوط شود و مقدار حرام معلوم باشد و انسان بداند که صاحب آن از چند نفر معين بيرون نيست ولى نتواند بفهمد کيست , بايد در صورت امکان همه آنها را راضـى کند ولو آن مال را به طور مساوى بين آن چند نفر قسمت کند, و اگر راضى نشدند بايد به قرعه رجوع شود.