فصل ششم : دیه جنایت بر میّت

فصل ششم : ديه جنايت بر ميّت

ديه قطع سر ميّت

ديه قطع سر مسلمان آزاد يک صد دينار است، و ديه قطع جوارح و اعضاى او به حساب ديه او تعيين مى شود مثل ديه حىّ با ديه اعضاى او. و همچنين نسبت رعايت مى شود در ديه شجاج و جراحات او با ديه خود او که مذکور شد. و احوط ثبوت ديه در قطع واقع از روى خطأ است؛ و اظهر مساوات با جنين است قبل از ولوج روح، در کفاره.

ديات مترتب بر ميّت صرف در وجوه خير مى شود

و ديات مذکوره که جنايات آنها بعد از موت مجنى عليه واقع شده ميراث نيست و صرف در وجوه خير براى ميّت مى شود، حتى اگر ميت مملوک است اين ديه مال مالک نخواهد شد. و اگر مديون باشد ميّت و محلى از متروکات براى اداى دين تماما يا بعضا نباشد يا ورثه امتناع نمايند واجب است بنا بر احوط بلکه خالى از وجه نيست اداى ديون از ديه، آن چه که احتياج به ادا از آن است که اهمّ از ساير انتفاعات ميت است، و احوط استيذان نايب امام است در غيبت. اگر ميت عبد يا ذمّى بود، عُشر ديه حرّ ذمّى در دوّمى، و عُشر قيمت عبد حىّ در آن [اوّلى] ثابت است.

آن چه به قطع رأس الحاق مى شود

اظهر الحاق جناياتى که قاتل حىّ است، به قطع رأس ميت [است]؛ چنان چه در جنين که ميت ملحق به او شده است اختصاصى ندارد؛ و فرقى در ميت بين صغير و کبير و مرد و زن نيست با اراده عُشر ديه از يک صد دينار که مختلف در زن و مرد. و اللّه العالم.