احکام نبش قبر (آیت الله حسین وحید خراسانی)

نبش قبر

مسأله 647 :

نبش قبر مسلمان - يعنى شکافتن قبر او - اگر چه طفل يا ديوانه باشد حرام است ، ولى اگر بدنش از بين رفته و استخوانهايش خاک شده باشد ، اشکال ندارد .

مسأله 648 :

نبش قبر امامزاده ها و شهداء و علماء و همچنين در غير اين موارد از مواردى که مستلزم هتک باشد اگر چه سالها بر آن گذشته باشد حرام است .

مسأله 649 :

شکافتن قبر در چند مورد حرام نيست :

( اول ) آن که ميت در زمين غصبى دفن شده باشد و مالک زمين راضى نشود که در آن جا بماند . ( دوم ) آن که کفن يا چيز ديگرى که با ميت دفن شده غصبى باشد و صاحب آن راضى نشود که در قبر بماند . و همچنين است اگر چيزى از مال خود ميت که به ورثهء او رسيده با او دفن شده باشد و ورثهء او راضى نشوند که آن چيز در قبر بماند مگر در صورتى که آن چيز مال کمى باشد ، که در اين صورت نبش قبر محل اشکال است .

( سوم ) آن که شکافتن قبر موجب هتک حرمت نباشد و ميت بى غسل يا بى کفن دفن شده باشد، يا بفهمند غسلش باطل بوده ، يا به غير از دستور شرع کفن شده ، يا در قبر او را رو به قبله نگذاشته اند .

( چهارم ) آن که براى ثابت شدن حقى که اهم از حرمت ميت است ، بخواهند بدن ميت را ببينند . ( پنجم ) آن که ميت را در جايى که بى احترامى به اوست ، مثل قبرستان کفار يا جايى که کثافت و خاکروبه مىريزند ، دفن کرده باشند .

( ششم ) آن که براى يک مطلب شرعى که اهميت آن از شکافتن قبر بيشتر است قبر را بشکافند ، مثلا بخواهند بچه زنده اى را از شکم زن باردارى که دفنش کرده اند بيرون آورند .

( هفتم ) آن که بترسند درنده اى بدن ميت را پاره کند ، يا سيل او را ببرد ، يا دشمن بيرون آورد .

( هشتم ) آن که قسمتى از بدن ميت را که با او دفن نشده بخواهند دفن کنند ، ولى احتياط واجب آن است که آن قسمت از بدن را طورى در قبر بگذارند که بدن ميت ديده نشود .