احکام نبش قبر (آیت الله جعفر سبحانی)

نبش قبر

مسأله 548 :

نبش قبر مسلمان، يعنى شکافتن قبر او اگرچه طفل يا ديوانه باشد حرام است. ولى اگر بدنش از بين رفته و خاک شده باشد اشکال ندارد.

مسأله 549 :

نبش قبر امامزاده ها و شهدا و علما و صلحا اگرچه سال ها بر آن گذشته باشد حرام است.

مسأله 550 :

شکافتن قبر در چند مورد حرام نيست:

اول آن که ميّت در زمين غصبى دفن شده باشد و مالک زمين راضى نشود که در آن جا بماند.

دوم آن که کفن يا چيز ديگرى که با ميّت دفن شده غصبى باشد و صاحب آن راضى نشود که در قبر بماند و همچنين است اگر چيزى از مال خود ميّت که به ورثه او رسيده با او دفن شده باشد و ورثه راضى نشوند که آن چيز در قبر بماند.

سوم آن که ميّت بى غسل يا بى کفن دفن شده باشد، يا بفهمند غسلش باطل بوده، يا به غير قانون شرع کفن شده، يا در قبر، او را رو به قبله نگذاشته اند.

چهارم آن که براى ثابت شدن حقى بخواهند بدن ميّت را ببينند.

پنجم آن که ميّت را در جايى که بى احترامى به اوست مثل قبرستان کفّار يا جايى که کثافت و خاکروبه مى ريزند دفن کرده باشند.

ششم آن که براى يک مطلب شرعى که اهمّيّت آن از شکافتن قبر بيشتر است، قبر را بشکافند مثلا بخواهند بچه زنده را از شکم زن حامله اى که دفنش کرده اند بيرون آورند و در اين صورت، نبش واجب است.

هفتم آن که بترسند درنده اى بدن ميّت را پاره کند، يا سيل او را ببرد، يا دشمن بيرون آورد. هشتم آن که قسمتى از بدن ميّت را که با او دفن نشده بخواهند دفن کنند، ولى احتياط واجب آن است که آن قسمت از بدن را طورى در قبر بگذارند که بدن ميّت ديده نشود.