احکام نبش قبر (آیت الله میرزا جواد تبریزی (ره))

نبش قـبر

مسأله 640 :

نبش قبر مسلمان يعني شکافتن قبر او اگرچه طفل يا ديوانه باشد حرام است، ولي اگر بدنش از بين رفته و خاک شده باشد اشکال ندارد.

مسأله 641 :

نبش قبر امامزاده ها و شهدا و علما و صلحا اگرچه سالها بر آن گذشته باشد حرام است.

مسأله 642 :

شکافتن قبر در چند مورد حرام نيست:

اوّل: اگر ميت در زمين غصبي دفن شده باشد و مالک زمين راضي نشود که در آن جا بماند.

دوّم: اگر کفن يا چيز ديگري که با ميت دفن شده غصبي باشد و صاحب آن راضي نشود که در قبر بماند، و همچنين است اگر چيزي از مال خود ميت که به ورثه او رسيده با او دفن شده باشد و ورثه راضي نشوند که آن چيز در قبر بماند. ولي اگر وصيت کرده باشد که دعا يا قرآن يا انگشتري را با او دفن کنند در صورتي که وصيتش بيشتر از يک سوم مال او نباشد، براي بيرون آوردن اينها نمي توانند قبر را بشکافند.

سوّم: اگر ميت بي غسل يا بي کفن دفن شده باشد يا بفهمند غسلش باطل بوده يا به غير دستور شرع کفن شده يا در قبر، او را رو به قبله نگذاشته اند.

چهارم: اگر براي ثابت شدن حقي بخواهند بدن ميت را ببينند.

پنجم: اگر ميت را در جايي که بي احترامي به اوست مثل قبرستان کفار يا جايي که کثافت و خاکروبه مي ريزند دفن کرده باشند.

ششم: اگر براي يک مطلب شرعي که اهميت آن از شکافتن قبر بيشتر است، قبر را بشکافند مثلاً بخواهند بچه زنده را از شکم زن حامله اي که دفنش کرده اند بيرون آورند.

هفتم: اگر بترسند درنده اي بدن ميت را پاره کند يا سيل او را ببرد يا دشمن بيرون آورد.

هشتم: اگر قسمتي از بدن ميت را که با او دفن نشده بخواهند دفن کنند ولي احتياط واجب آن است که آن قسمت از بدن را طوري در قبر بگذارند که بدن ميت ديده نشود.