شرایط سر بریدن حیوانات (آیت الله حسین وحید خراسانی)

شرايط سربريدن حيوان

مسأله 2658 :

سربريدن حيوان شرايطى دارد

: ( اول ) کسى که سر حيوان را مى برد بايد مسلمان باشد ، چه مرد باشد و چه زن ، و بچهء مسلمان هم اگر مميز باشد - يعنى خوب و بد را بفهمد - مى تواند سر حيوان را ببرد ، و اگر کفار و نواصب و خوارج و غلاتى که محکوم به کفرند مانند قائلين به الوهيت أمير المؤمنين ( عليه السلام ) سر حيوان را ببرند ، آن حيوان حلال نمى شود .

( دوم ) سر حيوان را با چيزى ببرند که از آهن باشد ، ولى چنانچه آهن پيدا نشود ، با چيز تيزى که چهار رگ آن را جدا کند مانند شيشه و سنگ تيز مى شود سر آن را بريد ، ولى بنابر احتياط واجب بايد طورى باشد که اگر سر حيوان را نبرند ، مىميرد ، يا ضرورتى مقتضى سر بريدنش باشد .

( سوم ) در هنگام سر بريدن جلو بدن حيوان رو به قبله باشد ، و کسى که مى داند بايد رو به قبله سر ببرد ، اگر عمدا حيوان را رو به قبله نکند حيوان حرام مى شود ، ولى اگر فراموش کند ، يا مسأله را نداند ، يا قبله را اشتباه کند ، يا نداند قبله کدام طرف است ، يا نتواند حيوان را رو به قبله کند و ناچار از تذکيهء آن باشد ، اشکال ندارد .

( چهارم ) وقتى مى خواهد سر حيوان را ببرد ، يا کارد به گلويش بگذارد به نيت سربريدن ، نام خدا را ببرد ، و همين قدر که بگويد " بسم الله " ، يا " الله اکبر " و مانند آن از اذکار کفايت مى کند ، بلکه گفتن " الله " تنها هم کافيست ، و اگر بدون قصد سربريدن نام خدا را ببرد ، آن حيوان پاک نمى شود و گوشت آن هم حرام است ، ولى اگر از روى فراموشى نام خدا را نبرد ، اشکال ندارد ، و احتياط مستحب آن است که هر وقت يادش بيايد نام خدا را ببرد و بگويد : " بسم الله على اوله و [ على ] آخره " .

( پنجم ) حيوان بعد از سربريدن حرکتى بکند ، اگرچه مثلا چشم يا دم خود را حرکت دهد ، يا پاى خود را به زمين زند ، و اين حکم در صورتى است که زنده بودن آن حيوان در حال ذبح مشکوک باشد ، و اگر نه لزومى ندارد ، و نيز واجب است که به اندازه ء معمول و متعارف نسبت به آن حيوان خون از بدنش بيرون آيد .

( ششم ) آن که بنابر احتياط واجب سر حيوان را در غير پرندگان پيش از بيرون آمدن روح از بدنش جدا نکند ، بلکه خود اين کار حتى در پرندگان محل اشکال است ، ولى اگر از روى غفلت يا به جهت تيزى چاقو سر جدا شود اشکال ندارد . و همچنين بنا بر احتياط واجب رگ سفيدى را که از مهره هاى گردن تا دم حيوان امتداد دارد و آن را نخاع مى گويند ، عمدا قطع نکند

. ( هفتم ) آن که بنابر احتياط واجب کشتن از مذبح باشد و از قفا نباشد و همچنين بنابر احتياط واجب جايز نيست کارد را زير رگها فرو نموده و به طرف جلو آنها را قطع کند . دستور کشتن شتر مسأله 265

مسأله 2659 :

اگر بخواهند شتر را بکشند که بعد از جان دادن پاک و حلال باشد ، بايد با شرايطى که براى سر بريدن حيوانات ذکر شد ، کارد يا چيز ديگرى را که از آهن و برنده باشد در گودى بين گردن و سينه اش فرو کنند .

مسأله 2660 :

وقتى مى خواهند کارد را به گردن شتر فرو ببرند ، بهتر آن است که شتر ايستاده باشد ، ولى اگر در حالى که زانوها را به زمين زده ، يا به پهلو خوابيده و جلو بدنش رو به قبله است کارد را در گودى گردنش فرو کنند ، اشکال ندارد .

مسأله 2661 :

اگر به جاى اين که کارد در گودى گردن شتر فرو کنند سر آن را ببرند ، يا گوسفند و گاو و مانند اينها را مثل شتر کارد در گودى گردنشان فرو کنند ، گوشت آنها حرام و بدن آنها نجس است ، ولى اگر چهار رگ شتر را ببرند و تا زنده است به دستورى که گذشت کارد در گودى گردنش فرو کنند ، گوشت آن حلال و بدن آن پاک است ، و نيز اگر کارد در گودى گردن گاو يا گوسفند و مانند اينها فرو کنند و تا زنده است سر آن را ببرند ، حلال و پاک مى شود . مسأله 2662 - اگر حيوانى سرکش شود و نتوانند آن را به دستورى که در شرع معين شده بکشند ، يا مثلا در چاه بيفتد و احتمال بدهند که در آن جا بميرد و کشتن آن به دستور شرع ممکن نباشد ، هر جاى بدنش را که با مثل شمشير و خنجر و نيزه و مانند اينها زخم بزنند و در أثر زخم زدن جان بدهد ، حلال مى شود ، و رو به قبله بودن آن لازم نيست ، ولى بايد شرطهاى ديگرى را که براى کشتن حيوانات ذکر شد دارا باشد