زيادى در طواف
مسأله 217 - زيادى در طواف پنج صورت دارد: اول : آنـکـه طواف کننده مقدار زيادى را به قصد جزئيت طوافى که مشغول است يا طواف ديگرى بجا نياورده باشد, که دراين صورت طوافش به اين زيادى باطل نخواهد شد.
دوم : آنـکه هنگام شروع به طواف يا در اثنا چنين قصد کندکه زيادى , جزء طوافش باشد, يعنى بنا داشته باشد که طواف را هشت شوط يا بيشتر انجام دهد, در اين صورت طوافش جزما باطل ولازم است اعاده نمايد.
سوم : آنکه زيادى را پس از فراغت از طواف به قصدجزئيت آن بجا آورد, که در اين صورت نيز اظهر بطلان طواف است .
چـهـارم : آنکه زيادى را به قصد جزئيت طواف ديگر بجاآورد, وطواف دوم را تمام کند, که در اين صـورت گـرچـه در طواف زيادى نداشته ولى احوط بلکه اظهر بطلان طواف اول است , به جهت آنکه دو طواف واجب را پشت سر هم انجام داده است .
پـنـجـم : آنـکه قصد جزئيت زيادى را براى طواف ديگربنمايد, واتفاقا نتواند طواف ديگر را به آخر بـرسـاند, دراين صورت نه زيادى هست ونه قران , ولى گاهى طواف در اين صورت به جهت عدم تـحقق قصد قربت باطل مى شود, وآن در صورتى است که مکلف هنگام شروع به طواف يا در اثناى آن بـا ايـنـکـه مـى دانـد قـران حـرام ومبطل طواف است آن را قصد نمايد, که قصد قربت با قصد حرام جمع نمى شود, هرچند از باب اتفاق آن حرام انجام نشودکه قران بين دو طواف باشد.
مسأله 218 - هـرگاه طواف خود را از روى سهو بيش ازهفت شوط انجام دهد, چنانچه زيادى کمتر از يک شوطباشد, آن را قطع نمايد وطوافش صحيح است , وچنانچه زيادى يک شوط يا بيشتر باشد, احتياط اين است که باقى آن را تا يک طواف کامل شود به قصد قربت مطلقه تمام نمايد.