واجبات طواف

واجبات طواف

هفت چيز در طواف معتبر وواجب است : اول : آنـکـه از حـجـر الاسود شروع شود, واحوط واولى اين است که تمام بدن خود را بر تمام حجر الاسـود بگذراند,وبراى اين احتياط اين مقدار کفايت مى کند که قبل ازحجر الاسود ايستاده ونيت نـمـايـد کـه : طواف را از جايى که محاذات واقعى محقق مى شود بجا مى آورم , وزياده بر آن از باب مقدمه علميه باشد, يعنى انسان وقتى از جلوترشروع کرد علم پيدا مى کند که اولين جزء طوافش با اولين جزء حجر محاذى وبرابر شده است .

دوم : آنـکه هر شوط ودورى به حجرالاسود ختم شود,ودر شوط آخر احتياطا قدرى ار حجر بگذرد وزيادى رامقدمه علميه محسوب دارد.

سوم : آنکه کعبه (خانه خدا) را در جميع احوال طواف طرف چپ خود قرار دهد, وچنانچه کعبه به جهت بوسيدن ارکان يا به جهت ازدحام , رو به رو يا پشت سر ياطرف راست قرار گرفت , آن مقدار از طـواف شمرده نمى شود, وظاهر اين است که ميزان در قرار دادن کعبه طرف چپ , صدق عرفى است , همچنان که از طواف پيغمبر اکرم (ص ) برمى آيد که سواره طواف مى نمودند,وبهتر اين است کـه دقـت شـود بـخـصـوص در دو دهـانـه حجراسماعيل ودر نبشهاى خانه خدا که در اين جاها بايدمواظب بود که به چپ يا راست منحرف نگردد.

چـهـارم : آنکه حجر اسماعيل را داخل مطاف قرار دهد, به اين معنى که دور حجر اسماعيل بگردد وداخل حجرنرود.

پنجم : آنکه طواف کننده از بيرون دور خانه خدا دور بزندنه درون خانه خدا, ودور تا دور خانه خدا به طور شيب بنايى شده که به آن شادروان مى گويند که نبايستى طواف کننده روى آن راه برود.

شـشـم : آنـکه هفت دور متوالى وپى در پى دور خانه خدابچرخد وکمتر از هفت دور کافى نيست , وعمدا زيادتر ازهفت دور هم طواف را باطل مى کند, چنانکه خواهدآمد.

مسأله 206 - مشهور بين فقها اين است که طواف بايدبين مقام ابراهيم (ع ) وخانه خدا باشد, يعنى از هر طرف اين مسافت در نظر گرفته شود, ومسافت آن بيست وشش ذراع ونيم تقدير شده است , ونـظر به اينکه حجر اسماعيل داخل مطاف است وخود بيست ذراع است , پس در طرف آن بيش از شـش ذراع ونـيـم نبايد دور شد, ولکن ظاهر اين است که در موارد ازدحام طواف در دورتر از اين مسافت بيست وشش ذراع ونيم نيز کافى باشد.

مسأله 207 - هرگاه طواف کننده از مطاف بيرون رفته ووارد کعبه شود, طوافش باطل واعاده آن لازم است ,وبهتر اين است که طواف خود را تمام نموده سپس اعاده نمايد, اگر بيرون رفتنش پس از تجاوز نصف طواف بوده .

مسأله 208 - چنانچه هنگام طواف روى شادروان رفت ,آن مقدار از طواف که روى شادروان بوده بـاطـل است ,واحتياط اين است که آن مقدار را تدارک نموده وطواف خود را تمام سپس طواف را اعـاده نـمـايد, واحتياط اين است که هنگام طواف دست خود را از طرف شادروان به ديوار کعبه يا ارکان آن دراز ننمايد گرچه جواز آن بعيدنيست .

مسأله 209 - هرگاه طواف کننده در حجر اسماعيل برود, شوطى که رفتن در حجر در او بوده , باطل ولازم است اعاده شود, وبهتر اين است که طواف را تمام نموده وسپس اعاده نمايد, ودر حکم رفـتـن در حجر است بالارفتن بر ديوار حجر بنابر احتياط, بلکه احوط اين است که در حال طواف دست بر ديوار حجر هم نگذارد گرچه اظهر جواز آن است .

مسأله 210 - هرگاه طواف کننده پيش ار تجاوز از نصف طواف بدون عذر از مطاف خارج شود, اگر موالات عرفيه از او فوت شود طوافش باطل واعاده اش لازم است ,وچنانچه موالات فوت نشود يا خروجش بعد از تجاوزنصف باشد احتياط اين است که آن طواف را تمام نموده سپس اعاده کند.

مسأله 211 - چنانچه در اثناى طواف حدثى از او سربزند, جايز است بيرون رفته وتطهير نموده وبرگشته وطواف خود را تمام نمايد, همچنان که گذشت ,وهمچنين است بيرون رفتن براى ازاله نـجـاست از بدن يالباس , واگر زنى در اثناى طواف حيض شود, واجب است طواف را قطع نموده وفورا از مسجد بيرون برود. وحکم چنين افراد در شرايط طواف بيان شد.

مسأله 212 - هرگاه طواف کننده به علت سردرد يادل درد ومانند آن ناچار طواف خود را قطع نـمـوده وازمـطاف بيرون رود, چنانچه قبل از تمامى شوط چهارم باشد طوافش باطل واعاده اش لازم است , وچنانچه بعد ازآن بوده احتياط اين است که براى باقيمانده نايب گرفته وشخصا بعد از زوال عذر احتياطا باقيمانده را بجا آورده وطواف را اعاده نمايد.

مسأله 213 - طواف کننده مى تواند جهت عيادت مريض يا رفع حاجت خود يا حاجت برادر دينى خـود از مـطاف بيرون برود, ولى اگر طوافش واجب باشد ومقدار يک يادو شوط بجا آورده باشد, لازم است طواف را اعاده نمايد, وچنانچه بيرون رفتنش بعد از شوط سوم بوده احتياط اين است که يک طواف کامل به قصد اعم از تمام يا اتمام بجا آورد.

مسأله 214 - نـشـسـتـن در اثناى طواف جهت استراحت ورفع خستگى جايز است , ولى بايد به انـدازه اى نباشد که موالات عرفيه از بين برود, که در اين صورت طوافش باطل شده ولازم است از ابتدا دوباره انجام دهد.