دوازدهم: بيتوته در مني
مسأله 120- واجب است شب يازدهم و دوازدهم ذي الحجه را با توجه و قصد قربت در مني بماند و کساني که مغرب شب سيزدهم در مني باشند و افرادي که در حال احرام نزديکي با زن يا صيد کرده اند، بايد شب سيزدهم را هم در آنجا بمانند.
مسأله 121- مقدار شب که بايد در مني بمانند از اول شب تا نصف شب يا از نصف شب تا طلوع فجر مي باشد.
مسأله 122- کساني که ماندن در مني براي آنها مشقت دارد نظير بيماران و پرستاران آنها و خدمه کاروانها، لازم نيست در آنجا بمانند و همچنين اگر کسي تمام شب را در مکه مکرمه مشغول عبادت باشد و جز عبادت ، کار ديگر نکند مگر کارهاي ضروري نظير خوردن و آشاميدن و تجديد وضو، لازم نيست در مني باشد.
مسأله 123- ماندن روزهايي که شب آن را در مني بيتوته مي کنند لازم نيست مگر افرادي که قبل از ظهر روز دوازدهم در مني باشند که بايد بعد از ظهر از مني بيرون روند و قبل از ظهر جايز نيست.
مسأله 124- اگر کسي سهوا يا جهلا يا به واسطه عذري، بلکه عمدا شبها را در مني نماند، حج او صحيح است و چيزي بر او نيست مگر در صورت عمد که گناه کرده است و بايد براي هر شبي يک گوسفند کفاره بدهد.