شرايط صحت بيتوته
درصحت بيتوته رعايت اين موارد لازم است:
1 ـ نيت.
2 ـ وقت بيتوته.
3 ـ محل بيتوته.
نيت
مسأله 1008 ـ ماندن در منى عبادت است و بايد با قصد قربت انجام شود، و ريا موجب بطلان آن مى شود.
مسأله 1009 ـ کسى که تمام مدت بيتوته را در منى بوده، ولى نمى دانست که اين ماندن جزء اعمال و مناسک حج او است و بايد با قصد قربت انجام شود، لذا هيچ توجهى به اين جهت نداشت، کفاره بر او نيست.
(347صفحه)
مسأله 1010 ـ در فرض سابق اگر مثلاً ساعت 10 شب متوجه شد و نيت کرد، کفاره بر او نيست، اگرچه نيمه دوم شب را در منى نماند.
وقت بيتوته
مسأله 1011 ـ مقدار واجب ماندن در منى نيمى از شب است. يعنى از غروب آفتاب تا نصف شب، و بعيد نيست که از نيمه شب تا طلوع آفتاب نيز کفايت کند.
مسأله 1012 ـ ماندن مقدارى از نيمه اول شب و مقدارى از نيمه دوم شب ـ اگر چه مقدار ساعت آن مجموعاً به مقدار يک نيمه شب يا بيشتر باشد کفايت نمى کند، و اگر در مکه مشغول عبادت نبوده، به احتياط واجب بايد کفاره بدهد.
مسأله 1013 ـ نيمه شب را بنابر اقوى بايد از غروب تا طلوع آفتاب حساب کنند، و احتياط در اين است که از مغرب حساب کنند.
مسأله 1014 ـ شخص مى تواند بعد از بيتوته نيمه اول شب از منى خارج شود، و کسى که نيمه اول شب را در
(348صفحه)
منى نبوده واجب است براى درک نيمه دوم شب به منى بيايد.
مسأله 1015 ـ اگر بيتوته در تمام وقت براى زنها و بيماران و ضعفا حرج و مشقت داشته باشد، به مقدارى که مى توانند بيتوته کنند و کفايت مى کند، و اگر تمام نيمه اول شب يا نيمه دوم شب را بيتوته نکردند و در مکه نيز مشغول عبادت نشدند، بنابر احتياط واجب بايد کفاره بدهند.
محل بيتوته
مسأله 1016 ـ بيتوته حتماً بايد در منى باشد، و اگر در غير از منى ـ حتى زمينهاى متصل به منى ـ بيتوته کند حکم ترک عمدى بيتوته را دارد، که بايد براى هر شب يک گوسفند کفاره بدهد.
مسأله 1017 ـ در فرض سابق فرقى نمى کند که شخص عالم به حکم و موضوع باشد يا جاهل، حتى اگر با اعتقاد به اينکه محلى منى است در آنجا بيتوته کند، و بعد معلوم شود که منى نبوده بايد کفاره بدهد.
(349صفحه)