مواردى که نه قضاى روزه واجب است و نه کفّاره روزه
سوال 125 :
در ابتداى تکليف که براى خوردن سحرى بيدار مى‌شديم، پدرمان به ما مى‌گفت که تا آخر اذان مى‌توانيد غذا بخوريد و ما همين طور عمل مى‌کرديم. آيا اين روزه‌هايمان قضا دارد يا خير؟
جواب :
اگر نمى‌دانيد که پس از طلوع فجر چيزى خورده‌ايد يا نه، قضا ندارد.
سوال 126 :
مکلّفى توانايى روزه گرفتن در روزهاى گرم و بلند تابستان را ندارد و گرفتن روزه را به روزهاى کوتاه و خنک پاييز و زمستان موکول مى‌کند؛ ولى قبل از رسيدن آن ايّام از دنيا مى‌رود. آيا قضا کردن روزه‌ها از طرف او واجب است يا خير؟ اگر وصيت کرده باشد که اين روزه‌ها را به نيّت قضاى روزه ماه رمضان از طرف من به جا آوريد، چه حکمى دارد؟
جواب :
قضاى روزه‌هاى مذکور در سوال، اگر قبل از فوت کردن، توانايى روزه گرفتن نداشته، از طرف او واجب نيست؛ اما اگر آن طورى که در سوال ذکر شده، وصيت کرده باشد، احتياطا از ثلث ترکه پرداخت کنند و نيابتا از طرف او به قصد رجا، روزه گرفته شود.
سوال 127 :
روزه‌دارى که بدون تحريک و لمس و ملاعبه، منى از او خارج شود، آيا
(315)
قضا و کفّاره بر او ثابت مى‌شود يا خير؟
جواب :
اگر هيچ قصد و اختيارى در بين نبوده، ظاهرا روزه‌اش باطل نمى‌شود.
سوال 128 :
کسى که قبلاً در يوم الشک (شکّ بين روز آخر شعبان و اول رمضان) روزه گرفته و آن را بعد از اذان ظهر باطل کرده و اکنون به ياد ندارد که بعدا يوم الشک جزء رمضان محسوب شد يا نه، اکنون تکليفش چيست؟
جواب :
در فرض سوال که نمى‌داند يوم الشک جزء رمضان بوده است يا نه، تکليفى ندارد