ديه دندان
سوال 1939 :
در اثر ضربه اى دندان طفلى افتاده (دندان مذکور لق و ناسالم بوده و بعد از چند روز خودش مى افتاده است) بعد از افتادن در مدت کوتاهى بجاى آن دندان روييده، حکم آن چيست؟ آيا ارش است يا ديه دندان سالم؟
جواب :
در فرض سوال، اگر افتادنِ دندان مستند به ضربه باشد; ظاهراً حکم آن ديه است. اما اگر به ارش مصالحه کنند اقرب به احتياط است. و اگر افتادن آن مستند به ضربه نباشد، ديه و ارش ثابت نيست، هرچند ضارب گناهکار و مستحق تعزير است.
سوال 1940 :
شخصى زده و دندان کسى را شکسته و از بين برده است، لطفاً مقدار ديه آن را بيان فرماييد.
(صفحه513)
جواب :
به طور کلى ديه شکستن و از بين بردن هريک از دوازده دندان جلوى دهان ـ که شش عدد بالا و شش عدد پايين است ـ 50 مثقال شرعى (18 نخودى) طلاى سکه دار است; و ديه هريک از شانزده دندان عقب ـ که 8 عدد آنها بالا و 8 عدد پايين است ـ 25 مثقال شرعى، طلاى سکه دار است. و فرقى نيست که دندان را از اصل و ريشه بکنند. و از بين ببرند يا آن را بشکنند و نيز فرقى بين صغير و کبير نيست; مگر نسبت به دندان طفل. به طورى که حکم آن در سوال قبل بيان شد.
سوال 1941 :
در مواردى ديده مى شود که افرادى بيشتر از 28 دندان دارند و از مجموع دندانها 28 عدد آن را کسى عمداً از بين برده است، آيا 28 عدد موضوعيت دارد يا به نسبت تعداد دندانهاى شکسته شده و دندانهاى مانده ديه تعيين مى گردد؟
جواب :
در 28 دندان، ديه کامل اخذ مى شود اگرچه چند دندان ديگر مانده باشد. البته اگر 28 دندان اصلى شکسته شده باشد، اما اگر چند دندان اصلى باقى باشد در دندانهاى اضافى غير اصلى، ارش تعيين مى شود و ديه دندانهاى اصلى شکسته نشده کسر مى گردد.