قضاى روزه
سوال 99 :
کسى که روزه يک سال از او فوت شده است، هنگام قضا کردن آنها بايد ماه رمضان را 29 روز حساب کند يا سى روز؟
جواب :
در فرض مذکور، ماه رمضانى که روزه‌اش فوت شده، اگر سى روز بوده، قضايش سى روز است و اگر 29 روز بوده، قضايش هم 29 روز است و اگر فراموش کرده و يا علم ندارد که ماه رمضان، 29 روز بوده يا سى روز، چنانچه احتياط نمايد و سى روز بگيرد، بهتر است.
سوال 100 :
شخصى پنج روز از ماه رمضان سابق، روزه قضا داشته است. با اين که کارش سفر نيست و شغلش نيز در سفر نيست، روز بيست و پنجم شعبان به مسافرت مى‌رود. آيا بدون اين که قصد اقامه ده روز کند، مى‌تواند در سفر، اين پنج روز را روزه قضا بگيرد يا خير؟
جواب :
در فرض سوال، روزه‌اش صحيح نيست.
سوال 101 :
به جا آوردن روزه قضا مقدّم است يا روزه کفّاره مربوط به آن؟ مثلاً کسى که عمدا در ماه مبارک رمضان آب خورد و روزه‌اش را باطل کرد، اگر بخواهد بابت کفّاره آن، شصت روز روزه بگيرد، آيا گرفتن يک روز روزه قضا مقدّم است يا گرفتن شصت روز روزه کفّاره؟
جواب :
بين قضاى روزه و کفّاره‌اش ترتيبى نيست. انسان مخيّر است هر کدام را مقدّم و يا مؤخّر به جا آورد، اگر چه ترتيب طبيعى اين است که اول قضا و
(309)
بعد کفّاره را انجام دهد.
سوال 102 :
کسى در غير ماه رمضان، بعد از طلوع فجر از خواب بيدار مى‌شود، در حالى که محتلم شده است و نمى‌داند که احتلامش قبل از اذان صبح بوده يا بعد از اذان. آيا او مى‌تواند قضاى روزه ماه رمضان را در آن روز به جا آورد؟
جواب :
مى‌تواند.
سوال 103 :
کسى که روزه قضا برعهده اوست و فعلاً مريض است و اميد بهبودى و توانايى بر قضا کردن روزه‌ها را ندارد، آيا مى‌تواند در حال زنده بودن، براى گرفتن اين روزه‌ها نايب بگيرد؟
جواب :
در فرض سوال، نيابت از شخص زنده جايز نيست؛ ولى مى‌تواند به شخص مورد اطمينانى پولى را صلح نمايد و در ضمن صلح، شرط کند که بعد از فوت او، خودش براى او روزه استيجارى بگيرد و يا کسى را براى اين کار اجير کند.