نماز آيات
مسأله :
نماز آيات در هنگام چهار اتفاق واجب مى‌شود:
اوّل: گرفتن خورشيد.
دوّم: گرفتن ماه گرچه مقدار کمى از آنها گرفته شود.
سوّم: زلزله.
چهارم: حوادث خوفناک مثل رعد و برق و شکافتن و فرو رفتن زمين در صورتى که بيشتر مردم بترسند.
مسأله :
اگر از چيزهايى که نماز آيات براى آنها واجب است بيشتر از يکى اتفاق بيفتد، انسان بايد براى هر يک از آنها يک نماز آيات بخواند.
مسأله :
چيزهايى که نماز آيات براى آنها واجب است، در هر شهرى اتفاق بيفتد فقط مردم همان شهر بايد نماز آيات بخوانند و بر مردم جاهاى ديگر واجب نيست.
مسأله :
از وقتى که خورشيد يا ماه شروع به گرفتن مى‌کند انسان بايد نماز آيات را بخواند و تا وقت باز شدن تمام آن بايد نيّت ادا کند ولى بعد از باز شدن بايد نيّت قضا نمايد.
مسأله :
موقعى که زلزله و رعد و برق و مانند اينها اتّفاق مى‌افتد، انسان بايد فوراً نماز آيات را بخواند و اگر نخواند معصيت کرده و تا آخر عمر بر او واجب است و هر وقت بخواند اداست.
مسأله :
اگر بعد از باز شدن آفتاب يا ماه بفهمد که تمام آن گرفته بوده، بايد قضاى نماز آيات را بخواند ولى اگر بفهمد مقدارى از آن گرفته بوده، قضا بر او واجب‌نيست.
مسأله :
گفته اشخاصى که از گرفتن خورشيد يا ماه و زلزله و مانند اينها اطلاع دارندحجّت است و بايدطبق‌گفته آنها عمل شود گرچه اطمينان هم حاصل نشود.
مسأله :
اگر در وقت نماز يوميه نماز آيات هم بر انسان واجب شود، چنانچه براى هر دو نماز وقت دارد هر کدام را اوّل بخواند اشکال ندارد، و اگر وقت يکى از آن دو تنگ باشد بايد اوّل آن را بخواند، و اگر وقت هر دو تنگ باشد بايد اوّل نماز يوميه را بخواند.
مسأله :
اگر در حال حيض يا نفاس زن يکى از موجبات نماز آيات پيش آيد بعد از پاک شدن از حيض يا نفاس، نماز آيات بر او واجب نيست و همچنين اگر مجنون و بى‌هوش و مانند اينها باشد.
مسأله :
نماز آيات دو رکعت است و در هر رکعت پنج رکوع دارد و دستور آن اين است که انسان بعد از نيّت، تکبير بگويد و يک حمد و يک سوره تمام بخواند و به رکوع رود و سر از رکوع بردارد، دوباره يک حمد و يک سوره بخواند، باز به رکوع رود تا پنج مرتبه و بعد از بلند شدن از رکوع پنجم دو سجده نمايد و برخيزد و رکعت دوّم نماز را هم مثل رکعت اوّل بجا آورد و تشهّد بخواند و سلام‌دهد.
مسأله :
در نماز آيات، انسان مى‌تواند بعد از نيّت و تکبير و خواندن حمد، آيه‌هاى يک سوره را پنج قسمت کند و يک آيه يا بيشتر از آن را بخواند و به رکوع رود و سر بردارد و بدون اينکه حمد بخواند، قسمت دوّم از همان سوره را بخواند و به رکوع رود و همينطور تا پيش از رکوع پنجم سوره را تمام نمايد، مثلاً به قصد سوره توحيد بگويد:
»بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ«.
و به رکوع رود، بعد بايستد و بگويد:
»قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ«.
و دوباره به رکوع رود و بعد از رکوع بايستد و بگويد:
»اللَّهُ الصَّمَدُ«.
باز به رکوع رود و بايستد و بگويد:
»لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ«.
و برود به رکوع و سر بردارد و بگويد:
»وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ«.
و بعد از آن به رکوع پنجم رود و بعد از سر برداشتن، دو سجده کند و رکعت دوّم را هم مثل رکعت اوّل بجا آورد و بعد از سجده دوّم تشهّد بخواند و نماز را سلام دهد.
مسأله :
اگر در يک رکعت از نماز آيات، پنج مرتبه حمد و سوره بخواند و در رکعت ديگر يک حمد بخواند و سوره را پنج قسمت کند مانعى ندارد.
مسأله :
چيزهايى که در نماز يوميه واجب و مستحب است در نماز آيات هم واجب و مستحب مى‌باشد ولى در نماز آيات به جاى اذان و اقامه سه مرتبه به قصد اميد ثواب بگويد: الصّلاة.
مسأله :
مستحب است بعد از رکوع پنجم و دهم بگويد: »سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ« و نيز پيش از هر رکوع و بعد از آن تکبير بگويد حتّى بعد از رکوع پنجم و دهم تکبير مستحب است.
مسأله :
مستحب است پيش از رکوع دوّم و چهارم و ششم و هشتم و دهم قنوت بخواند و اگر فقط يک قنوت پيش از رکوع دهم بخواند کافى است.
مسأله :
اگر در نماز آيات شک کند که چند رکعت خوانده و فکرش به جايى نرسد نماز باطل است.
مسأله :
اگر شک کند که در رکوع آخر رکعت اوّل است يا در رکوع اوّل رکعت دوّم و فکرش به جايى نرسد نماز باطل است، ولى اگر مثلاً شک کند که چهار رکوع کرده يا پنج رکوع، چنانچه براى رفتن به سجده خم نشده، بايد رکوعى را که شک دارد بجا آورده يا نه، بجا آورد و اگر براى رفتن به سجده خم شده، بايد به شک خود اعتنا نکند.
مسأله :
هر يک از رکوعهاى نماز آيات رکن است که اگر عمداً يا اشتباهاً کم يا زياد شود نماز باطل است.