احکام جنابت‌‌‌‌ (آیت الله حسین وحید خراسانی)

احکام جنابت

مسأله 351 :

به دو چيز انسان جنب مى شود :

( اول ) جماع .

( دوم ) بيرون آمدن منى ، در خواب باشد يا بيدارى ، کم باشد يا زياد ، با شهوت باشد يا بى شهوت ، با اختيار باشد يا بى اختيار .

مسأله 352 :

اگر رطوبتى از مرد خارج شود که نداند منى است يا بول يا غير اينها ، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن بدن سست شده ، آن رطوبت حکم منى را دارد ، و اگر هيچ يک از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد حکم منى را ندارد ، ولى در مريض اگر با شهوت بيرون آيد ، هر چند با جستن و سستى بدن بيرون نيامده باشد ، حکم منى را دارد ، و اما زن اگر از شهوت انزال کند غسل جنابت بر او واجب است . مسأله 353 - اگر از مردى که مريض نيست آبى بيرون آيد که يکى از سه نشانه اى را که در مسألهء پيش گذشت داشته باشد و نداند نشانه هاى ديگر را داشته يا نه ، چنانچه پيش از بيرون آمدن آن ، وضو داشته به همان وضو اکتفا کند و اگر وضو نداشته کافى است فقط وضو بگيرد .

مسأله 354 :

مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول کند ، و اگر بول نکند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد که نداند منى است يا رطوبت ديگر ، حکم منى را دارد .

مسأله 355 :

اگر انسان با زنى جماع کند و به اندازه ء ختنه گاه يا بيشتر داخل شود چه در قبل باشد و چه در دبر هر دو جنب مى شوند ، اگر چه منى بيرون نيايد ، و بنابر احتياط واجب در جماع با مرد جمع کند بين غسل و وضو در صورتى که قبلا وضو نداشته باشد و اگر نه غسل کفايت مى کند ، و در حکم مذکور فرقى نيست بين بالغ و نابالغ و عاقل و مجنون و قاصد و غير قاصد .

مسأله 356 :

اگر شک کند که به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه ، غسل بر او واجب نيست .

مسأله 357 :

اگر حيوانى را وطى کند - يعنى با او نزديکى نمايد - و منى از او بيرون آيد غسل تنها کافى است ، و اگر منى بيرون نيايد ، چنانچه پيش از وطى وضو داشته باز هم غسل تنها کافى است ، و اگر وضو نداشته احتياط واجب آن است که غسل کند و وضو هم بگيرد .

مسأله 358 :

اگر منى از جاى خود حرکت کند و بيرون نيايد ، يا انسان شک کند که منى از او بيرون آمده يا نه غسل بر او واجب نيست .

مسأله 359 :

کسى که نمى تواند غسل کند ولى تيمم برايش ممکن است ، بعد از داخل شدن وقت نماز هم مى تواند با زن خود نزديکى کند .

مسأله 360 :

اگر در لباس خود منى ببيند و بداند که از خود اوست و براى آن غسل نکرده ، بايد غسل کند ، و نمازهايى را که يقين دارد بعد از بيرون آمدن منى خوانده ، اگر در وقت است اعاده کند ، و اگر بعد از وقت است قضا نمايد ، و اما نمازهايى را که احتمال مى دهد پيش از بيرون آمدن آن منى خوانده ، اعاده و قضاء ندارد .