احکام جنابت‌‌‌‌ (آیت الله میرزا جواد تبریزی (ره))

احکام جنابت

مسأله 351 :

به دو چيز انسان جنب مى شود: اول جماع .

دوم بيرون آمدنى منى , در خواب باشد يا بيدارى , کم باشد يا زياد, با شهوت باشد يا بى شهوت , با اختيار باشد يا بى اختيار.

مسأله 352 :

اگـر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اينها, چنانچه با شهوت وجستن بيرون آمده , آن رطوبت حکم منى را دارد, و در غير اين صورت حکم منى را ندارد ولى در مريض لازم نيست آن رطوبت , با جستن بيرون آمده باشد, بلکه اگر با شهوت بيرون آيد در حکم منى است .

مسأله 353 :

اگر از مردى که مريض نيست آبى بيرون آيد که با جستن يا با شهوت نباشد, چنانچه پـيـش از بيرون آمدن آب , وضو داشته مى تواند به همان وضو اکتفا کند, و اگر وضو نداشته کافى است فقط وضو بگيرد, و غسل بر او لازم نيست .

مسأله 354 :

مـستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول کند, و اگر بول نکند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد, که نداند منى است يا رطوبت ديگر, حکم منى را دارد.

مسأله 355 :

اگر انسان با زن جماع کند و به اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود, در قبل باشد يا در دبر, بالغ باشند يا نا بالغ , اگرچه منى بيرون نيايد هر دو جنب مى شوند.

مسأله 356 :

اگر شک کند که به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه غسل بر او واجب نيست .

مسأله 357 :

اگر نعوذ باللّه حيوانى را وطى کند, يعنى با او نزديکى نمايد و منى از او بيرون آيد, غسل تنها کافى است , و اگر منى بيرون نيايد,چنانچه پيش از وطى وضو داشته باز هم غسل تنها کـافى است , و اگر وضو نداشته احتياط واجب آن است که غسل کند و وضو هم بگيرد.

وهمچنين است حکم در وطى مرد.

مسأله 358 :

اگر منى از جاى خود حرکت کند و بيرون نيايد, يا انسان شک کند که منى از او بيرون آمده يا نه , غسل بر او واجب نيست .

مسأله 359 :

کسى که نمى تواند غسل کند ولى تيمم برايش ممکن است , بعد از داخل شدن وقت نماز هم مى تواند با عيال خود نزديکى کند.

مسأله 360 :

اگر در لباس خود منى ببيند و بداند که از خود او است و براى آن غسل نکرده , بايد غـسل کند, و نمازهائى را که يقين دارد بعد ازبيرون آمدن منى خوانده قضا کند, ولى نمازهائى را که احتمال مى دهد, پيش از بيرون آمدن آن منى خوانده لازم نيست قضا نمايد.