احکام جنابت
مساله 345 :
به دو چيز انسان جنب مى‌شود: اول: جماع. دوم: بيرون آمدن منى، چه در خواب باشد يا بيدارى، کم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بى‌شهوت، با اختيار باشد يا بى‌اختيار.
مساله 346 :
اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است‌يا بول يا غير اينها چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن بدن سست‌شده،آن رطوبت‌حکم منى دارد، و اگر هيچ يک از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد، حکم منى ندارد. ولى در زن و مريض، لازم نيست آن آب با جستن بيرون آمده باشد، بلکه اگر با شهوت بيرون آمده باشد، در حکم منى است و لازم نيست بدن او سست‌شود.
مساله 347 :
اگر از مردى که مريض نيست، آبى بيرون آيد که يکى از سه نشانه‌اى را که در مسأله پيش گفته شد داشته باشد و نداند نشانه‌هاى ديگرى را داشته يا نه،چنانچه پيش از بيرون آمدن آن آب وضو نداشته، بايد وضو بگيرد.
مساله 348 :
مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول کند، و اگر بول نکند و بعداز غسل رطوبتى از او بيرون آيد، که نداند منى است‌يا رطوبت ديگر حکم منى دارد.
مساله 349 :
اگر انسان جماع کند و به اندازه ختنه‌گاه يا بيشتر داخل شود، در زن باشد يا در مرد، در قبل باشد يا در دبر، بالغ باشند يا نابالغ اگر چه منى بيرون نيايد هر دو جنب مى‌شوند.
مساله 350 :
اگر شک کند که به مقدار ختنه‌گاه داخل شده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مساله 351 :
اگر نعوذ بالله حيوانى را وطى کند يعنى با او نزديکى نمايد و منى از او بيرون آيد غسل تنها، کافى است. و اگر منى بيرون نيايد، چنانچه پيش از وطى وضو داشته باز هم غسل تنها کافى است، و اگر وضو نداشته، احتياط واجب آن است که غسل کند، وضو هم بگيرد.
مساله 352 :
اگر منى از جاى خود حرکت کند و بيرون نيايد يا انسان شک کند که منى ازاو بيرون آمده يا نه غسل بر او واجب نيست.
مساله 353 :
کسى که نمى‌تواند غسل کند ولى تيمم برايش ممکن است، بعد از داخل شدن وقت نماز، بدون جهت با عيال خود نزديکى کند، اشکال دارد. ولى اگر براى لذت بردن يا ترس از براى خودش باشد اشکال ندارد.
مساله 354 :
اگر در لباس خود منى ببيند و بداند که از خود او است و براى آن غسل نکرده، بايد غسل کند و نمازهايى را که يقين دارد بعد از بيرون آمدن منى خوانده قضا کند، ولى نمازهايى را که احتمال مى‌دهد بعد از بيرون آمدن آن منى خوانده، لازم نيست قضا نمايد.