کفاره روزه (آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی)

کفاره روزه

مسأله 1669 :

کسى که کفاره روزه رمضان بر او واجب است , بايد يک بنده آزادکند, يا به دستورى که در مسأله بعد گفته مى شود دو ماه روزه بگيرد, يا شصت فقيررا سير کند يا به هر کدام يک مد کـه تـقـريبا ده سير است طعام يعنى گندم يا جو ومانند اينها بدهد, و چنانچه اينها برايش ممکن نـبـاشد هر مقدار مى تواند صدقه به فقرا بدهد و استغفار کند و اگر از دادن صدقه هم عاجز باشد اکـتـفـا به استغفار نمايداگر چه مثلا يک مرتبه بگويد استغفر اللّه و احتياط واجب آن است که هر وقت بتواندکفاره را بدهد.

مسأله 1670 :

کسى که مى خواهد دو ماه کفاره روزه رمضان را بگيرد, بايد سى ويک روز آن را پى در پى بگيرد و اگر بقيه آن پى در پى نباشد اشکال ندارد.

مسأله 1671 :

کسى که مى خواهد دو ماه کفاره روزه رمضان را بگيرد, نبايد موقعى شروع کند که در بين سى ويک روز, روزى باشد که مانند عيد قربان , روزه آن حرام است .

مسأله 1672 :

کسى که بايد پى در پى روزه بگيرد اگر در بين آن بدون عذر يک روزروزه نگيرد, يـا وقـتى شروع کند که در بين آن به روزى برسد که روزه آن واجب است ,مثلا به روزى برسد که نذر کرده آن روز را روزه بگيرد, بايد روزه ها را از سر بگيرد.

مسأله 1673 :

اگر در بين روزهايى که بايد پى در پى روزه بگيرد, عذرى مثل حيض يا نفاس , يا سفرى که در رفتن آن مجبور است , براى او پيش آيد, بعد ازبرطرف شدن عذر واجب نيست روزها را از سر بگيرد, بلکه بقيه را بعد از برطرف شدن عذر بجا مى آورد.

مسأله 1674 :

اگر به چيز حرامى روزه خود را باطل کند, چه آن چيز اصلا حرام باشد مثل شراب وزنـا, يـا بـه جـهـتـى حـرام بـاشـد, مثل خوردن غذاى حلالى که براى انسان ضررمعتنى به دارد ونزديکى کردن با عيال خود درحال حيض , کفاره جمع براو واجب مى شود.

يعنى بايد يک بنده آزاد کـنـد و دو مـاه روزه بـگيرد و شصت فقير راسير کند, يا به هر کدام آنها يک مد که تقريبا ده سير اسـت , گندم يا جو يا نان وماننداينها بدهد, و چنانچه هر سه برايش ممکن نباشد, هر کدام آنها که ممکن است بايدانجام دهد.

مسأله 1675 :

اگر روزه دار دروغى را به خدا وپيغمبر(ص ) نسبت دهد بنابراحتياط کفاره جمع که تفصيل آن در مسأله پيش گفته شد بر او لازم مى شود.

مسأله 1676 :

اگر روزه دار دريک روز ماه رمضان چند مرتبه جماع کند, بنابراحتياط براى هر دفـعـه , يـک کـفاره بر او واجب است .

ولى اگر جماع او حرام باشد,براى هر دفعه يک کفاره جمع واجب مى شود.

مسأله 1677 :

اگر روزه دار در يک روز ماه رمضان چند مرتبه غير جماع کار ديگرى که روزه را باطل مى کند انجام دهد, براى همه آنها يک کفاره کافى است .

مسأله 1678 :

اگـر روزه دار غير جماع کار ديگرى که روزه را باطل مى کند انجام دهد وبعد با حلال خود جماع نمايد, بنا بر احتياط براى هر کدام يک کفاره واجب مى شود.

مسأله 1679 :

اگر روزه دار غير جماع کارديگرى که حلال است وروزه را باطل مى کند, انجام دهـد مـثـلا آب بياشامد وبعد کار ديگرى که حرام است و روزه را باطل مى کند غير از جماع انجام دهد, مثلا غذاى حرام بخورد, يک کفاره کافى است .

مسأله 1680 :

اگر روزه دار آروغ بزند وچيزى در دهانش بيايد, چنانچه آن را فروببرد, روزه اش بـاطل است .

و بايد قضاى آن را بگيرد و کفاره هم بر او واجب مى شود, و اگر خوردن آن چيز حرام بـاشـد, مـثلا موقع آروغ زدن خون يا غذايى که ازصورت غذا بودن خارج شده , به دهان او بيايد و عمدا آن را فرو برد بايد قضاى آن روزه را بگيرد وکفاره جمع هم بر او واجب مى شود.

مسأله 1681 :

اگر نذر کند که روز معينى را روزه بگيرد, چنانچه در آن روز عمداروزه خود را بـاطـل کند, در کفاره آن دو قول است : يکى اين است که يک بنده آزادنمايد و يا دو ماه پى در پى روزه بـگـيـرد يـا بـه شصت فقير طعام دهد و اين قول درصورت اختيار آزاد کردن بنده يا اطعام شـصت فقير مطابق با احتياط است و قول ديگر تخيير بين آزاد کردن يک بنده و طعام دادن به ده فقير يا پوشاندن آنها و اگرهيچيک را نتواند, سه روز پى در پى روزه بگيرد.

مسأله 1682 :

کسى که مى تواند وقت را تشخيص دهد, اگر به گفته کسى که مى گويد مغرب شده افطار کند وبعد بفهمد مغرب نبوده است , قضا و کفاره بر اوواجب مى شود.

مسأله 1683 :

کسى که عمدا روزه خود را باطل کرده , اگر بعد از ظهر مسافرت کند, يا پيش از ظهر براى فرار از کفاره سفر نمايد کفاره از او ساقط نمى شود بلکه اگرقبل از ظهر مسافرتى براى او پيش آمد کند, بنابر احتياط کفاره بر او واجب است .

مسأله 1684 :

اگر عمدا روزه خود را باطل کند وبعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پيدا شود, بنابر احتياط کفاره بر او واجب مى شود.

مسأله 1685 :

اگر يقين کند که روز اول ماه رمضان است وعمدا روزه خود را باطل کند, بعد معلوم شود که آخر شعبان بوده بنابر احتياط کفاره بر او واجب نيست .

مسأله 1686 :

اگر انسان شک کند که آخر رمضان است يا اول شوال و عمدا روزه خود را باطل کند, بعد معلوم شود اول شوال بوده کفاره بر او واجب نيست .

مسأله 1687 :

اگـر روزه دار در رمضان با زن خود که روزه دار است جماع کند,چنانچه زن را مـجبور کرده باشد, کفاره روزه خودش و روزه زن را بايد بدهد و اگر زن به جماع راضى بوده , بر هر کدام يک کفاره واجب مى شود.

مسأله 1688 :

اگر زنى شوهر روزه دار خود را مجبور کند که جماع نمايد, يا کارديگرى که روزه را باطل مى کند انجام دهد, واجب نيست کفاره روزه شوهر را بدهد.

مسأله 1689 :

اگر روزه دار در ماه رمضان , زن خود را مجبور به جماع کند و در بين جماع , زن راضى شود, بنا بر احتياط واجب بايد مرد دو کفاره وزن يک کفاره بدهد.

مسأله 1690 :

اگر روزه دار در ماه رمضان با زن روزه دار خود که خواب است جماع نمايد, يک کفاره بر او واجب مى شود و روزه زن صحيح است و کفاره هم بر اوواجب نيست .

مسأله 1691 :

اگر مرد زن خود را مجبور کند که غير جماع کار ديگرى که روزه راباطل مى کند بجا آورد, کفاره زن را نبايد بدهد وبر خود زن هم کفاره واجب نيست .

مسأله 1692 :

کسى که بواسطه مسافرت يا مرض روزه نمى گيرد, نمى تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع کند.

ولى اگر او را مجبور نمايد, کفاره بر مرد واجب نيست .

مسأله 1693 :

انسان نبايد در بجا آوردن کفاره کوتاهى کند, ولى لازم نيست فوراآن را انجام دهد.

مسأله 1694 :

اگر کفاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را بجا نياورد, چيزى بر آن اضافه نمى شود.

مسأله 1695 :

کسى که بايد براى کفاره يک روز شصت فقير را طعام بدهد اگر به شصت فقير دسـتـرسـى دارد, نبايد بهر کدام از آنها بيشتر از يک مد که تقريبا ده سيراست طعام بدهد, يا يک فـقـيـر را بـيشتر از يک مرتبه سير نمايد, ولى مى تواند براى هر يک از عيالات فقير اگر چه صغير باشند يک مد به آن فقير بدهد.

مسأله 1696 :

کسى که قضاى روزه رمضان را گرفته , اگر بعد ازظهر عمدا کارى که روزه را باطل مى کند انجام دهد, بايد به ده فقير هر کدام يک مد که تقريبا ده سيراست طعام بدهد و اگر نمى تواند, سه روز روزه بگيرد.