کفاره روزه (آیت الله جعفر سبحانی)

کفّاره روزه

مسأله 1320 :

کسى که کفاره روزه رمضان بر او واجب است، بايد يک بنده آزاد کند، يا به نحوى که در مسأله بعد گفته مى شود دو ماه روزه بگيرد، يا شصت فقير را سير کند يا به هر کدام يک مدّ که تقريباً 750 گرم است، طعام يعنى آرد گندم بدهد يا مقدار نانى که آرد آن به اندازه 750 گرم باشد بدهد، و چنانچه اينها برايش ممکن نباشد، هر چند مدّ که مى تواند به فقرا طعام بدهد و اگر نتواند طعام بدهد، 18 روز روزه بگيرد و اگر نتواند هر چند روز که مى تواند بگيرد و اگر نتواند بايد استغفار کند، اگرچه مثلاً يک مرتبه بگويد استغفرالله و احتياط مستحب آن است که هر وقت بتواند، کفّاره را بدهد.

مسأله 1321 :

کسى که مى خواهد دو ماه کفّاره روزه رمضان را بگيرد، بايد سى و يک روز آن را پى در پى بگيرد و اگر بقيه آن پى در پى نباشد، اشکال ندارد.

مسأله 1322 :

کسى که مى خواهد دو ماه کفاره روزه رمضان را بگيرد، نبايد موقعى شروع کند که در بين سى و يک روز، روزى باشد که مانند عيد قربان، روزه آن حرام است.

مسأله 1323 :

کسى که بايد پى در پى روزه بگيرد، اگر در بين آن بدون عذر يک روز روزه نگيرد. يا وقتى شروع کند که در بين آن به روزى برسد که روزه آن واجب است، مثلاً به روزى برسد که نذر کرده آن روز را روزه بگيرد، بايد روزه ها را از سر بگيرد.

مسأله 1324 :

اگر در بين روزهائى که بايد پى در پى روزه بگيرد عذرى مثل حيض، يا نفاس، يا سفرى که در رفتن آن مجبور است. براى او پيش آيد، بعد از برطرف شدن عذر واجب نيست روزه ها را از سر بگيرد، بلکه بقيه را بعد از برطرف شدن عذر به جا مى آورد.

مسأله 1325 :

اگر به چيز حرامى روزه خود را باطل کند. چه آن چيز اصلاً حرام باشد مثل شراب و زنا، يا به جهتى حرام شده باشد، مثل نزديکى کردن با عيال خود در حال حيض، بنابر احتياط بايد کفاره جمع بدهد يعنى يک بنده آزاد کند، شصت روز روزه بگيرد و به شصت فقير هر يک 750 گرم آرد گندم بدهد.

صفحه 324

مسأله 1326 :

اگر روزه دار دروغى را به خدا و پيغمبر(صلى الله عليه وآله وسلم) نسبت دهد، يک کفاره بر او واجب است.

مسأله 1327 :

اگر روزه دار در يک روز ماه رمضان چند مرتبه جماع کند، يک کفاره بر او واجب است و اگر جماع او حرام باشد يک کفاره جمع.

مسأله 1328 :

اگر روزه دار در يک روز ماه رمضان چند مرتبه غيرجماع کار ديگرى که روزه را باطل مى کند انجام دهد، براى همه آنها يک کفّاره کافى است.

مسأله 1329 :

اگر روزه دار جماع حرام کند و بعد با حلال خود جماع نمايد يک کفّاره جمع بر او واجب است.

مسأله 1330 :

اگر روزه دار کارى که حلال است و روزه را باطل مى کند، انجام دهد، مثلاً آب بياشامد و بعد کار ديگرى که حرام است و روزه را باطل مى کند، انجام دهد، مثلاً غذاى حرامى بخورد، يک کفّاره کافى است.

مسأله 1331 :

اگر روزه دار آروغ بزند و چيزى در دهانش بيايد، چنانچه عمداً آن را فرو ببرد، روزه اش باطل است. و بايد قضاى آن را بگيرد و کفّاره هم بر او واجب مى شود.

مسأله 1332 :

اگر نذر کند که روز معينى را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمداً روزه خود را باطل کند کفاره آن مانند کفاره ماه رمضان است يعنى بايد يک بنده آزاد نمايد يا دو ماه پى در پى روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام دهد.

مسأله 1333 :

کسى که مى تواند وقت را تشخيص دهد، اگر به گفته کسى که گفتارش قابل اعتماد و اطمينان نباشد و مى گويد مغرب شده افطار کند، و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و کفّاره بر او واجب مى شود.

مسأله 1334 :

کسى که عمداً روزه خود را باطل کرده، اگر بعد از ظهر يا پيش از ظهر براى فرار از کفّاره سفر نمايد، کفّاره او ساقط نمى شود.

مسأله 1335 :

اگر عمداً روزه خود را باطل کند. و بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پيدا شود، کفّاره بر او واجب مى شود.

صفحه 325

مسأله 1336 :

اگر يقين کند که روز اول ماه رمضان است و عمداً روزه خود را باطل کند، بعد معلوم شود که آخر شعبان بوده کفّاره بر او واجب نيست.

مسأله 1337 :

اگر انسان شک کند که آخر رمضان است يا اول شوّال و عمداً روزه خود را باطل کند، بعد معلوم شود اول شوال بوده، کفّاره بر او واجب نيست.

مسأله 1338 :

اگر روزه دار در ماه رمضان با زن خود که روزه دار است، جماع کند، اگر زن بر عمل راضى باشد، هر کدام بايد کفاره بدهد و اگر مجبور کرده باشد، کفّاره روزه خودش و روزه زن را بايد بدهد.

مسأله 1339 :

اگر روزه دار در ماه رمضان، با زن خود که روزه دار است، جماع کند و در بين جماع زن راضى شود، بايد مرد دو کفّاره و زن يک کفاره بدهد.

مسأله 1340 :

اگر روزه دار در ماه رمضان با زن روزه دار خود که خواب است جماع نمايد، يک کفّاره بر او واجب مى شود و روزه زن صحيح است و کفّاره هم بر او واجب نيست.

مسأله 1341 :

اگر مرد زن خود را مجبور کند که غيرجماع کار ديگرى که روزه را باطل مى کند به جا آورد مثلاً آب و يا غذا بخورد کفاره بر هيچ کدام واجب نيست.

مسأله 1342 :

کسى که به واسطه مسافرت يا مرض روزه نمى گيرد، نمى تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع کند، ولى اگر او را مجبور نمايد، بنابر احتياط کفاره زن را بدهد.

مسأله 1343 :

انسان نبايد در به جا آوردن کفّاره کوتاهى کند، ولى لازم نيست فوراً آن را انجام دهد.

مسأله 1344 :

اگر کفّاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را به جا نياورد، چيزى بر آن اضافه نمى شود.

مسأله 1345 :

کسى که بايد براى کفّاره يک روز شصت فقير را طعام دهد، اگر به شصت فقير دسترسى دارد، نبايد به هر کدام از آنها بيشتر از يک مدّ که تقريباً 750 کيلوگرم است، طعام دهد. يا يک فقير را بيشتر از يک مرتبه سير نمايد، ولى چنانچه انسان اطمينان داشته باشد که فقير طعام را به عيالات خود مى دهد يا به آنها مى خوراند مى تواند براى هر يک از عيالات فقير

صفحه 326

اگرچه صغير باشند، يک مدّ به آن فقير بدهد.

مسأله 1346 :

کسى که قضاى روزه رمضان را گرفته، اگر بعدازظهر عمداً کارى که روزه را باطل مى کند انجام دهد، بايد به ده فقير، هر کدام يک مدّ، طعام دهد. و اگر نمى تواند بايد سه روز پى در پى روزه بگيرد.