گفتار در آداب نماز بر ميت
در نماز بر ميت چند چيز مستحب است اول اينکه قبل از نماز بگويند ( الصلاة الصلاة الصلاة ) که اين به منزله اقامه در نمازهاى يوميه است و گفتن آن به اميد ثواب نه بعنوان عمل به دستور به احتياط نزديکتر است .
دوم اين که نمازگذار طهارت از حدث داشته باشد يعنى اگر وضوء ندارد وضو بگيرد و اگر جنب است غسل کند يا به جاى وضو و غسل تيمم کند و در خصوص اين نماز تيمم جائز است حتى با وجود آب البته در صورتيکه خوف فوت داشته باشد بلکه در صورتى که هم که بيم فوت نماز بر ميت در بين نباشد باز تيمم جايز است .
و اما نقل جنازه مرده ايکه بعد از دفن از قبر بيرون آورده شود و يا زلزله و سيل آن را بيرون انداخته باشد اشکال ندارد و اما اگر مستلزم نبش قبر باشد در صورتيکه بخواهند بغير مشاهده مشرفه نقل دهند جائز نيست و اما اگر بخواهند به مشاهد مشرفه نقل دهند محل تاءمل و اشکال است .
و اينکه بعضى ها جنازه را امانت مى گذارند و بطور متعارف دفن نمى کنند تا بعدابيکى از مشاهد مشرفه انتقال يابد به توهم اين که اينکار نبش قبر نيست جائز نيست .
سوم اينکه امام و يا کسى که تنها بر ميت نماز مى خواند برابر وسط بدن ميت مرد بلکه مطلق مذکر به ايستد هرچند پسر بچه باشد و اما در ميت زن و بلکه مطلق مؤ نث چه زن باشد و چه دختر بچه مستحب است روبروى سينه او به ايستد.
چهارم اينکه کفش خود را بکند بلکه نماز ميت با داشتن کفش در پا کراهت دارد و البته منظور از کفش نعل و امثال آن است اما چکمه و جوراب کراهت ندارد هرچند که پاى برهنه خالى از رجحان نيست مخصوصا براى امام .
پنجم بلند کردن دست ها هنگام گفتن تکبيرها و خصوصا گفتن تکبير اول .
ششم انتخاب محلى که براى برگزارى نماز ميت آماده است و رجحان اين انتخاب عقلى است و رجحانش از نظر شرع ثابت نشده .
هفتم اينکه نماز ميت در مساجد انجام نشود مگر مسجدالحرام که در آن کراهتى ندارد.
هشتم آن که نماز ميت را با جماعت برگزار کنند.