گفتار در حنوط
حنوط ميت واجب است چه اينکه ميت صغير باشد و چه کبير چه مرد باشد و چه زن و همانطور که قبلا گذشت کسيکه در حال احرام از دنيا رفته را حنوط نبايد بکنند و شرط حنوط آنستکه بعد از غسل ميت و يا تيمم دادنش انجام شود و جواز حنوط کردن ميت قبل از تکفين وبعد از آن و در اثناء آن اقوى است هرچند اولى بهتر است .
و کيفيت حنوط اين است که کافور را به مواضع هفتگانه ميت که در حال سجده بر زمين مى آيد بمالند و مستحب است که به نوک بينى او نيز بمالند بلکه اين عمل به احتياط نزديک تر است و بعيد نيست بگوئيم مستحب است به زير بغلها و گودى روى سينه و مفاصل استخوان هايش نيز بمالند ولى بهتر آن استکه اگر خواستند چنين کنند به اميد ثواب کنند نه بعنوان دستور استحبابى و هيچ بوى خوش ديگرى در حنوط جاى کافور را نمى گيرد حتى در هنگام ضرورت و نايابى کافور ماليدن بوى خوش ديگر دستورى نيست .
در حنوط مقدار معينى واجب نشده بلکه آنچه واجب است اين استکه مسماى آن بعمل آيد و عرفا گفته شود که اين ميت حنوط شده است ولى بهتر و کاملتر آن استکه هفت مثقال صيرفى در حنوط يک ميت مصرف شود و از اين پائين تر چهار مثقال شرعى و از آنهم پائين تر چهار درهم و سپس يک مثقال شرعى و از آن پائين تر يک درهم است و اگر هيچيک از اين اندازه ها فراهم نشد و حتى بمقدار مسما نيز فراهم نگشت ميت بدون حنوط دفن مى شود.
مساءله 2 - مستحب است در حنوط ميت کافور را با مقدارى تربت شريفه سيدالشهداء صلوات الله عليه مخلوط کنند لکن اگر کردند ديگر در مواضعى که منافى با احترام تربت است نظير دو شست پا نمالند.