3- وقوف در مشعر الحرام
مسأله 264- مشعرالحرام، که نام ديگرش «مُزْدَلَفَه» و «جُمَعْ» مى باشد، محلّ معروفى است ميان منى و عرفات (و حدود آن مابين کوه مِأزَمَيْن و حِياضْ و وادى مُحَسَّر مى باشد) و واجب است بر کسانى که حج به جا مى آورند
[134]
بعد از وقوف به عرفات به آنجا کوچ کنند و احتياط آن است که در صورت امکان، کوچ کردن به مشعر را به تأخير نيندازند.
مسأله 265- وقوف از طلوع صبح تا طلوع آفتاب در مشعرالحرام واجب است، بلکه احتياط واجب آن است که شب را نيز در آنجا بماند و مقدارى ذکر خدا بگويد و واجب است براى تمام اينها نيّت کند و قصد قربت داشته باشد.
مسأله 266- هرگاه بدون عذر شرعى قبل از طلوع فجر از مشعر کوچ کند و به منى برود اگر جاهل باشد چيزى بر او نيست و اگر از روى عمد باشد گناه کرده و بايد يک گوسفند کفّاره بدهد; ولى حجّ او صحيح است.
مسأله 267- وقوف در مشعر الحرام رکن است و هر کس عمداً آن را ترک کند حجّ او باطل مى شود.
مسأله 268- اگرچه ماندن تمام فاصله ميان طلوع صبح تا طلوع آفتاب در مشعر الحرام واجب است (و حتّى ماندن
[135]
در شب عيد نيز بنابرا احتياط، واجب مى باشد) ولى هرگاه شب را به تنهائى در آنجا بماند براى صحيح بودن حجّ او کافى است، امّا همانطور که گفتيم اگر عمداً باشد گناه کرده و يک گوسفند کفّاره دهد.
مسأله 269- براى چند طايفه جايز است مقدار مختصرى در مشعر توقّف کنند و سپس به منى بروند.
1- زنان. 2- بيماران. 3- پيرمردان. 4- تمام افراد معذور. به اين ترتيب که کسانى که عذرى دارند مقدارى از شب را در مشعر توقّف کنند، سپس از آنجا کوچ کرده به منى بروند; بنابراين پيرمردان، بيماران، کودکان و تمام اشخاصى که براى پرستارى يا راهنمائى بايد همراه آنها باشند و آنها که مى ترسند در ازدحام جمعيّت صبح روز عيد اذيّت شوند مى توانند شبانه (بعد از مقدارى توقّف در مشعر الحرام و ذکر خدا) به منى بروند و همان شب نيز رمى جمره عقبه کنند; ولى احتياط مستحب آن است که قبل از نصف شب از مشعر حرکت نکنند. و راهنمايان اگر
[136]
بتوانند بعد از رساندن نفرات به مشعر براى وقوف بازگردند، احتياط آن است که برگردند.