شرایط صحت وضو (آیت الله سید محمد صادق روحانی)

" شرايط وضوء "

شرايط صحيح بودن وضوء سيزده چيز است : شرط اول آنکه آب وضوء پاک باشد

شرط دوم آنکه مطلق باشد

مسأله 274 :

وضوء با آب نجس وآب مضاف باطل است ، اگر چه انسان نجس بودن يا مضاف بودن آن را نداند يا فراموش کرده باشد

واگر با آن وضوء نمازى هم خوانده باشد ، بايد آن نمار را دوباره با وضوى صحيح بخواند

مسأله 275 :

اگر غير از آب گل آلود مضاف آب ديگرى براى وضوء ندارد ، چنانچه وقت نماز تنگ است بايد تيمم کند واگر وقت دارد ، بايد صبر کند تا آب صاف شود ووضوء بگيرد

شرط سوم آنکه آب وضوء مباح باشد

/ صفحة 49 /

مسأله 276 :

وضوء با آب غصبى وبا آبى که معلوم نيست صاحب آن راضى است يا نه حرام وباطل است

ونيز اگر آب وضوء از صورت ودستها در جاى غصبى بريزد ، چنانچه در غير آنجا نتواند وضوء بگيرد وضوى او باطل مى باشد

واگر در غير آنجا بتواند وضوء بگيرد وضوء او صحيح است

مسأله 277 :

وضوء گرفتن از حوض مدرسه‌اى که انسان نمى داند آن حوض را براى همه مردم وقف کرده اند يا براى محصلين همان مدرسه ، در صورتى که معمولا مردم متدين از آب آن وضوء بگيرند اشکال ندارد

مسأله 278 :

کسى که نمى خواهد در مسجدى نماز بخواند اگر نداند حوض آن را براى همه مردم وقف کرده اند يا براى کسانى که در آنجا نماز مى خوانند ، نمى تواند از حوض آن وضوء بگيرد ، ولى اگر معمولا افراد متدين هم که نمى خواهند در آنجا نماز بخوانند از حوض آن وضوء مى گيرند ، مى تواند از حوض آن وضوء بگيرد

مسأله 279 :

وضوء گرفتن از حوض تيمچه‌ها ومسافر خانه‌ها ومانند اينها براى کسانى که ساکن آنجاها نيستند ، در صورتى صحيح است که معمولا کسانى که لا ابالى نيستند وساکن آنجاها نيستند ، با آب آنها وضوء بگيرند

مسأله 280 :

وضوء گرفتن در نهرهاى بزرگ اگر چه انسان بداند که صاحب

آنها راضى نيست ، اشکال ندارد ، ووضوء با آنها جائز است

مسأله 281 :

اگر فراموش کند آب ، غصبى است وبا آن وضوء بگيرد وضوى او صحيح است

شرط چهارم آنکه ظرف آب وضوء مباح باشد

شرط پنجم آنکه ظرف آب وضوء طلا ونقره نباشد

مسأله 282 :

اگر آب وضوء در ظرف غصبى يا طلا ونقره است وغير از آن ، آب ديگرى ندارد بايد تيمم کند ، ونمى تواند با آب آنها وضوء بگيرد ، واگر آب ديگرى دارد چنانچه در ظرف غصبى يا طلا ونقره وضوى ارتماسى بگيرد يا با / صفحة 50 / آنها آب را به صورت ودستها بريزد وضوى او باطل است ودر صورتى که با مشت يا چيز ديگر ، آب را از آنها بردارد وبه صورت ودستها بريزد وضوى او صحيح است

مسأله 283 :

در حوضى که مثلا يک آجر يا يک سنگ آن غصبى است وضوء گرفتن اشکال ندارد

مسأله 284 :

اگر در صحن يکى از امامان يا امامزاده گان که سابقا قبرستان بوده حوض يا نهرى بسازند ، چنانچه انسان نداند که زمين صحن را براى قبرستان وقف کرده اند ، وضوء گرفتن در آن حوض ونهر اشکال ندارد

شرط ششم آنکه اعضاء وضوء موقع شستن ومسح کردن پاک باشد بنابر احتياط

مسأله 285 :

اگر پيش از تمام شدن وضوء ، جايى را که شسته يا مسح کرده نجس شود ، وضوء صحيح است

مسأله 286 :

اگر غير از اعضاء وضوء جايى از بدن نجس باشد وضوء صحيح است

مسأله 287 :

اگر يکى از اعضاء وضوء نجس باشد وبعد از وضوء شک کند که پيش از وضوء آنجا را آب کشيده يا نه ، اگر مى داند ملتفت بوده ، يا شک دارد که ملتفت بوده يا نه وضوء صحيح است ، ودر هر دو صورت جايى را که نجس بوده بايد آب بکشد

مسأله 288 :

اگر در صورت يا دستها بريدگى يا زخميست که خون آن بند نمى آيد وآب براى آن ضرر ندارد ، بايد در آب کر يا جارى فرو برد وقدرى فشار دهد که خون بند بيايد ، بعد به دستورى که گفته شود وضوى ارتماسى بگيرد

شرط هفتم آنکه وقت براى وضوء ونماز کافى باشد

مسأله 289 :

هر گاه وقت به قدرى تنگ است که اگر وضوء بگيرد تمام نماز يا مقدارى از آن بعد از وقت خوانده شود ، بايد تيمم کند ولى اگر براى وضوء / صفحة 51 / وتيمم يک اندازه وقت لازم است بايد وضوء بگيرد

مسأله 290 :

کسى که در تنگى وقت نماز بايد تيمم کند

اگر به قصد قربت يا براى کار مستحبى مثل خواندن قرآن وضوء بگيرد صحيح است

شرط هشتم آنکه به قصد قربت يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم وضوء بگيرد واگر براى خنک شدن يا به قصد ديگرى وضوء بگيرد باطل است

مسأله 291 :

لازم نيست نيت وضوء را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند ولى بايد در تمام وضوء متوجه باشد که وضوء مى گيرد ، به طورى که اگر از او بپرسند چه مى کنى بگويد وضوء مى گيرم

شرط نهم آنکه وضوء را به ترتيبى که گفته شد بجا آورد يعنى اول صورت وبعد دست راست وبعد دست چپ را بشويد وبعد از آن سر وبعد پاها را مسح نمايد وبايد پاى چپ را پيش از پاى راست مسح نکند واگر به اين ترتيب وضوء نگيرد باطل است

شرط دهم آنکه کارهاى وضوء را پشت سر هم انجام دهد

مسأله 292 :

اگر بين کارهاى وضوء به قدرى فاصله شود که وقتى مى خواهد جايى را بشويد يا مسح کند ، رطوبت جاهايى که پيش از آن شسته يا مسح کرده خشک شده باشد ، وضوء باطل است واگر فقط رطوبت جايى که جلوتر از محلى است که مى خواهد بشويد يا مسح کند ، خشک شده باشد مثلا موقعى که مى خواهد دست چپ را بشويد رطوبت دست راست خشک شده باشد وصورت تر باشد ، وضوء صحيح است

مسأله 293 :

اگر کارهاى وضوء را پشت سر هم بجاى آورد ولى به واسطه گرماى هوا يا حرارت زياد بدن ومانند اينها رطوبت خشک شود وضوى او صحيح است

مسأله 294 :

راه رفتن در بين وضوء اشکال ندارد ، پس اگر بعد از شستن صورت ودستها چند قدم ره برود وبعد سر وپا را مسح کند وضوى او صحيح است

/ صفحة 52 / شرط يازدهم آنکه شستن صورت ودستها ومسح سر وپاها را خود انسان انجام دهد واگر ديگرى او را وضوء دهد ، يا در رساندن آب به صورت ودستها ومسح سر وپاها به او کمک نمايد ، وضوء باطل است

مسأله 295 :

کسى که نمى تواند وضوء بگيرد ، بايد نايب بگيرد ، که او را وضوء دهد

وچنانچه مزد هم بخواهد ، در صورتى که بتواند بايد بدهد

ولى بايد خود او نيت وضوء کند وبا دست خود مسح نمايد ، واگر نمى تواند بايد نائبش دست او را بگيرد وبه جاى مسح او بکشد ، واگر اين هم ممکن نيست بايد از دست او رطوبت بگيرد وبا آن رطوبت سر وپاى او را مسح کند ودر جميع فروض احتياط واجب آن است که تيمم هم بنمايد

مسأله 296 :

هر کدام از کارهاى وضوء را که مى تواند به تنهايى انجام دهد ، نبايد در آن کمک بگيرد

شرط دوازدهم آنکه استعمال آب براى او مانعى نداشته باشد

مسأله 297 :

کسى که مى ترسد که اگر وضوء بگيرد ، مريض شود يا اگر آب را به مصرف وضوء برساند تشنه بماند ، نبايد وضوء بگيرد

ولى اگر نداند که آب براى او ضرر دارد ووضوء بگيرد ، اگر چه بفهمد ضرر داشته وضوى او صحيح است

مسأله 298 :

اگر رساندن آب به صورت ودستها به مقدار کمى که وضوء با آن صحيح است ضرر ندارد وبيشتر از آن ضرر دارد ، بايد با همان مقدار وضوء بگيرد

شرط سيزدهم آنکه در اعضاء وضوء مانعى از رسيدن آب نباشد

مسأله 299 :

اگر مى داند چيزى به اعضاء وضوء چسبيده ولى شک دارد که از رسيدن آب جلوگيرى مى کند يانه بايد آن را برطرف کند يا آب را به زير آن برساند

مسأله 300 :

اگر زير ناخن چرک باشد ، وضوء اشکال ندارد ولى اگر ناخن را / صفحة 53 / بگيرد بايد براى وضوء آن چرک را برطرف کند ونيز اگر ناخن بيشتر از معمول بلند باشد بايد چرک زير مقدارى را که ازمعمول بلندتر است برطرف نمايد

مسأله 301 :

اگر در صورت ودستها وجلو سر وروى پاها به واسطه سوختن يا چيز ديگر برآمدگى پيدا شود ، شستن ومسح روى آن کافيست وچنانچه سوراخ شود ، رساندن آب به زير پوست لازم نيست ، بلکه اگر پوست يک قسمت آن کنده شود ، لازم نيست آب را به زير قسمتى که کنده نشده برساند ، ولى چنانچه پوستى که کنده شده گاهى به بدن مى چسبد وگاهى بلند مى شود بايد آن را قطع کند يا آب را به زير آن برساند

مسأله 302 :

اگر انسان شک کند که به اعضاى وضوى او چيزى چسبيده يا نه چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد مثل آنکه بعد از گل کارى شک کند گل به دست او چسبيده يا نه ، بايد وارسى کند ، يا به قدرى دست بمالد که اطمينان پيدا کند که اگر بوده بر طرف شده يا آب به زير آن رسيده است

مسأله 303 :

جائى را که بايد شست ومسح کرد هر قدر چرک باشد ، اگر چرک آن مانع از رسيدن آب به بدن نباشد اشکال ندارد ، وهمچنين است اگر بعد از گچ‌کارى ومانند آن چيز سفيدى که جلوگيرى از رسيدن آب به پوست نمى نمايد بر دست بماند ، ولى اگر شک کند که با بودن آنها آب به بدن مى رسد يا نه ، بايد آنها را برطرف کند

مسأله 304 :

اگر پيش از وضوء بداندکه در بعضى از اعضاء وضوء مانعى از رسيدن آب هست وبعد از وضوء شک کند که در موقع وضوء آب را آنجا رسانده يا نه ، وضوى او صحيح است

مسأله 305 :

اگر در بعضى از اعضاء وضوء مانعى باشد که گاهى آب به خودى خود زير آن مى رسد وگاهى نمى رسد وانسان بعد از وضوء شک کند که آب زير آن رسيده يا نه ، چنانچه بداند موقع وضوء ملتفت رسيدن آب به زير آن نبوده ، احتياط واجب آن است که دوباره وضوء بگيرد

/ صفحة 54 /

مسأله 306 :

اگر بعداز وضوء چيزى که مانع از رسيدن آب است در اعضاء وضوء ببيند ونداند موقع وضوء بوده يا بعد پيدا شده ، وضوى او صحيح است

مسأله 307 :

اگر بعد از وضوء شک کند چيزى که مانع رسيدن آب است در اعضاء وضوء بوده يا نه ، وضوء صحيح است