نفاس
مسأله 514 :
از وقتى که اولين جزء بچه از شکم مادر بيرون مى آيد, هر خونى که زن مى بيند, اگر پـيـش از ده روز از تـمام زائيدن يا سر ده روزقطع شود, خون نفاس است .
و زن را در حال نفاس , نفساء مى گويند.
مسأله 515 :
خونى که زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچه مى بيند نفاس نيست .
مسأله 516 :
لازم نيست که خلقت بچه تمام باشد, بلکه اگر نا تمام نيز باشد در صورتى که زائيدن صدق کند, خونى که تا ده روز ببيند خون نفاس است .
مسأله 517 :
ممکن است خون نفاس يک آن بيشتر نيايد, ولى بيشتر از ده روز نمى شود, و مبدء حساب ده روز از تمام زائيدن است .
مسأله 518 :
هرگاه شک کند که چيزى سقط شده يا نه , يا چيزى که سقط شده بچه است يا نه , لازم نـيست وارسى کند, و خونى که از اوخارج مى شود شرعا خون نفاس نيست .
بلکه اگر در ايام عـادت يا اوصاف حيض را داشته باشد, حائض , و در غير اين صورت , استحاضه است به تفصيلى که در حيض گذشت .
مسأله 519 :
بنابر احتياط توقف در مسجد و کارهاى ديگرى که بر حائض حرام است , بر نفساء هم حرام است , و آنچه بر حائض واجب است , بر نفساء هم واجب مى باشد.
مسأله 520 :
طلاق دادن زنى که در حال نفاس است باطل و نزديکى کردن با او, حرام مى باشد.
ولى اگر شوهرش با او نزديکى کند, کفاره ندارد.
مسأله 521 :
وقتى زن از خون نفاس پاک شد, بايد غسل کند و عبادتهاى خود را بجا آورد.
و اگر دوبـاره خون ببيند, چنانچه روزهائى را که خون ديده با روزهائى که در وسط پاک بوده , روى هم ده روز يا کمتر از ده روز باشد, تمام آن نفاس است , و اگر روزهائى که پاک بوده روزه نيز گرفته باشد لازم است قضا نمايد.
مسأله 522 :
اگـر زن از خـون نـفاس پاک شود و احتمال دهد که در باطن خون هست , بنابر احتياط لازم بايد مقدارى پنبه داخل فرج نمايد وکمى صبر کند, که اگر پاک است براى عبادتهاى خود غسل کند.
مسأله 523 :
اگـر خـون نـفاس زن از ده روز بگذرد, چنانچه در حيض عادت دارد, به اندازه روزهـاى عـادت او نفاس و بقيه استحاضه است .
و اگر عادت ندارد, به مقدار عادت خويشان خود نـفـاس قرار داده و تا ده روز احتياط کند, و احتياط مستحب آن است کسى که عادت دارد ازروز بـعـد از عادت , و کسى که ندارد بعد از روز دهم تا روز هيجدهم زايمان , کارهاى استحاضه را بجا آورد و کارهائى را که بر نفساء حرام است ترک کند.
مسأله 524 :
زنى که عادت حيضش کمتر از ده روز است , اگر بيشتر از روزهاى عادتش خون ببيند, بايد به اندازه روزهاى عادت خودنفاس قرار دهد, و بعد از آن واجب است يک روز عبادت را ترک نمايد و بعد جايز است احکام مستحاضه را جارى يا اينکه عبادت را تا ده روز ترک نمايد, و اگر خون از ده روز بگذرد, بايد روزهاى بعد از عادت تا روز دهم را استحاضه قرار دهد و عبادتهائى را که در آن روزهابجا نياورده قضا نمايد.
مثلا زنى که عادت او شش روز بوده اگر بيشتر از شش روز خـون ببيند, بايد شش روز را نفاس قرار دهد و روز هفتم نيزعبادت را ترک کند و در روز هشتم و نهم و دهم مخير است بين اينکه عبادت را ترک کند يا کارهاى استحاضه را بجا آورد, و اگر بيشتر از ده روز خون ديد, از روز بعد از عادت او استحاضه مى باشد.
مسأله 525 :
زنى که در حيض عادت دارد, اگر بعد از زائيدن , تا يک ماه يا بيشتر از يک ماه پى در پـى خـون ببيند, به اندازه روزهاى عادت او نفاس است , و خونى که بعد از نفاس تا ده روز مى بيند اگـرچه در روزهاى عادت ماهانه اش باشد, استحاضه است .
مثلا زنى که عادت حيض او از بيستم هـر مـاه تا بيست و هفتم آن ماه است اگر روز دهم ماه زائيد و تا يک ماه يا بيشتر پى در پى خون ديـد, تـا روز هفدهم نفاس واز روز هفدهم تا ده روز حتى خونى که در روزهاى عادت خود که از بـيستم تا بيست و هفتم است مى بيند, استحاضه مى باشد, و بعد از گذشتن ده روز اگر خونى را که مى بيند در روزهاى عادتش باشد حيض است چه نشانه هاى حيض را داشته چه نداشته باشد, و هـمچنين است اگر درروزهاى عادتش نباشد ولى نشانه هاى حيض را داشته باشد, اما اگر خونى که بعد از گذشتن ده روز از نفاس مى بيند در روزهاى عادت حيض او نباشد و نشانه هاى حيض را هم نداشته باشد استحاضه است .
مسأله 526 :
زنى که در حيض نيست و عادت عدديه ندارد, اگر بعد از زايمان تا يک ماه يا بيشتر از يک ماه خون ببيند, حکم ده روز اول آن در مسأله ( 523 ) گذشت , و ده روز دوم آن استحاضه است .
و خونى که بعد از آن مى بيند اگر نشانه حيض را داشته باشد يا در وقت عادتش باشد, حيض , و گرنه آن هم استحاضه مى باشد.