نفاس
مسأله 514 :
از وقتى که اولين جزء بچه از شکم مادر بيرون مى آيد، هر خونى که زن مى بيند، اگر پيش از ده روز يا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است، و زن را در حال نفاس، نفساء مى گويند.
مسأله 515 :
خونى که زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچه مى بيند نفاس نيست.
مسأله 516 :
لازم نيست که خلقت بچه تمام باشد، بلکه اگر خون بسته اى هم از رحم زن خارج شود و خود زن بداند، يا چهار نفر قابله بگويند، که اگر در رحم مى ماند انسان مى شد که عرفا بگويند سقط نموده خونى که تا ده روز ببيند خون نفاس است.
مسأله 517 :
ممکن است خون نفاس يک آن بيشتر نيايد، ولى بيشتر از ده روز نمى شود.
مسأله 518 :
هر گاه شک کند که چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى که سقط شده اگر مى ماند انسان مى شد يا نه، لازم نيست وارسى کند و خونى که از او خارج مى شود شرعاً خون نفاس نيست.
مسأله 519 :
زن نفساء مثل زن حائض است در جميع واجبات و محرمات هر چند که نسبت به بعض آنها به نحو احتياط وجوبى است، مگر در دادن کفاره جماع که احتياط مستحبى است.
مسأله 520 :
طلاق دادن زنى که در حال نفاس است صحيح نيست، و نزديکى کردن با او حرام مى باشد، و اگر شوهرش با او نزديکى کند، احتياط مستحب آن است به دستورى که در احکام حيض گفته شد کفاره بدهد.
مسأله 521 :
وقتى زن از خون نفاس پاک شد، بايد غسل کند و عبادتهاى خود را بجا آورد، و اگر دوباره خون ببيند، چنانچه روزهائى که خون ديده با روزهائى که در وسط پاک بوده، روى هم ده روز يا کمتر از ده روز باشد تمام آن نفاس است، و اگر روزهائى که پاک بوده روزه گرفته باشد بايد قضا نمايد.
مسأله 522 :
اگر زن از خون نفاس پاک شود و احتمال دهد که در باطن خون هست، بايد مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و کمى صبر کند که اگر پاک است، براى عبادتهاى خود غسل کند.
مسأله 523 :
اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد، چنانچه در حيض عادت دارد، به اندازه روزهاى عادت او نفاس و بقيه استحاضه است، و اگر عادت ندارد، تا ده روز نفاس و بقيه استحاضه مى باشد، و احتياط مستحب آنست کسى که عادت دارد از روز بعد از عادت و کسى عادت ندارد بعد از روز دهم تا روز هجدهم زايمان، کارهاى استحاضه را بجا آورد و کارهائى را که بر نفساء حرام است ترک کند.
مسأله 524 :
زنى که عادت حيضش کمتر از ده روز است، اگر بيشتر از روزهاى عادتش خون نفاس ببيند، بايد به اندازه روزهاى عادت خود نفاس قرار دهد و بعد از آن بنابر احتياط واجب تا يک روز عبادت خود را ترک نمايد و بعد از يک روز تا روز دهم مستحب است که کارهاى استحاضه را بجا آورد و کارهائى را که بر نفساء حرام است ترک نمايد، و اگر از ده روز بگذرد استحاضه است و بايد روزهاى بعد از عادت تا روز دهم را هم استحاضه قرار دهد و عبادتهائى را که در آن روزها بجا نياورده قضا نمايد، مثلاً زنى که عادت او شش روز بوده اگر بيشتر از شش روز خون ببيند، بايد شش روز را نفاس قرار دهد و بنابر احتياط واجب در روز هفتم عبادت را ترک کند و در روز هشتم و نهم و دهم مستحب است که کارهاى استحاضه را بجا آورد و کارهائى را که بر نفساء حرام است ترک نمايد و اگر بيشتر از ده روز خون ديد، از روز بعد از عادت او، استحاضه مى باشد.
مسأله 525 :
زنى که در حيض عادت دارد اگر بعد از زائيدن، تا يک ماه يا بيشتر از يک ماه پى درپى خون ببيند، به اندازه روزهاى عادت او نفاس است، و ده روز از خونى که بعد از نفاس مى بيند اگر چه در روزهاى عادت ماهانه اش باشد استحاضه است. مثلاً زنى که عادت حيض او از بيستم هر ماه تا بيست و هفتم آن است، اگر روز دهم ماه زائيده و تا يک ماه يا بيشتر پى درپى خون ديد، تا روز هفدهم نفاس و از روز هفدهم تا ده روز حتى خونى که در روزهاى عادت خود که از بيستم تا بيست و هفتم است مى بيند استحاضه مى باشد، و بعد از گذشتن ده روز اگر خونى را که مى بيند در روزهاى عادتش باشد حيض است، چه نشانه هاى حيض را داشته باشد، يا نداشته باشد، و همچنين است اگر در روزهاى عادتش نباشد ولى نشانه هاى حيض را داشته باشد اما اگر خونى که بعد از گذشتن ده روز از نفاس مى بيند، در روزهاى عادت حيض او نباشد و نشانه هاى حيض را هم نداشته باشد استحاضه است.
مسأله 526 :
زنى که در حيض عادت ندارد، اگر بعد از زايمان تا يک ماه يا بيشتر از يک ماه خون ببيند، ده روز اول آن نفاس و ده روز دوم آن استحاضه است و خونى که بعد از آن مى بيند، اگر نشانه حيض را داشته باشد حيض وگرنه آن هم استحاضه مى باشد.