نفاس
مسأله 514 :
از وقتى که اولين جز بچه از شکم مادر بيرون مى آيد, هر خونى که زن مى بيند, اگر پيش از ده روز يا آخر ده روز قطع شود, خون نفاس است و زن را درحال نفاس , نفسا مى گويند.
مسأله 515 :
خونى که پيش از بيرون آمدن اولين جز بچه مى بيند نفاس نيست .
مسأله 516 :
لازم نيست که خلقت بچه تمام باشد, بلکه اگر خون بسته اى هم ازرحم خارج شود وخـود زن بـدانـد, يا چهار نفر قابله بگويند, که اگر در رحم مى ماندانسان مى شد, خونى که تا ده روز ببيند خون نفاس است .
مسأله 517 :
ممکن است خون نفاس يک آن بيشتر نيايد, ولى بيشتر از ده روزنمى شود.
مسأله 518 :
هر گاه شک کند که چيزى سقط شده يا نه , يا چيزى که سقط شده اگرمى ماند انسان مى شد يا نه , لازم نيست وارسى کند, وخونى که از او خارج مى شودشرعا خون نفاس نيست .
مسأله 519 :
توقف در مسجد و رساندن جايى از بدن به خط قرآن و کارهاى ديگرى که بر حايض حرام است , بر نفسا هم حرام است , وآنچه بر حايض واجب ومستحب ومکروه است بر نفسا هم واجب ومستحب و مکروه مى باشد.
مسأله 520 :
طـلاق زن در حـال نفاس باطل است , و نزديکى کردن با او حرام مى باشد, و اگر شـوهـرش بـا او نزديکى کند, احتياط مستحب آن است به دستورى که در احکام حيض گفته شد کفاره بدهد.
مسأله 521 :
وقتى از خون نفاس پاک شد, بايد غسل کند وعبادتهاى خود را بجاآورد و اگر دوباره خـون بـبيند چنانچه روزهايى که خون ديده با روزهايى که در وسطپاک بوده , روى هم ده روز يا کـمتر از ده روز باشد, بنابر احتياط واجب روزهايى را که خون ديده نفاس قرار دهد و در روزهايى که در بين پاک بوده آنچه را بر نفسا حرام است ترک کند وعبادتهاى خود را بجا آورد.
مسأله 522 :
اگر از خون نفاس پاک شود واحتمال دهد که در باطن خون هست ,بايد مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و کمى صبر کند که اگر پاک است .
براى عبادتهاى خود غسل کند.
مسأله 523 :
اگرخون نفاس از ده روز بگذرد, چنانچه در حيض عادت دارد, به اندازه روزهاى عـادت او نـفـاس وبـقـيـه , استحاضه است .
و اگر عادت ندارد, تا ده روزنفاس و بقيه , استحاضه مى باشد.
واحتياط مستحب آن است که کسى که عادت دارد از روز بعد از عادت و کسى که ندارد, بـعـد از روز دهـم تـا روز هيجدهم زايمان ,کارهاى استحاضه را بجا آورد, و کارهايى را که بر نفسا حرام است ترک کند.
مسأله 524 :
زنى که عادت حيضش کمتر از ده روز است , اگر بعد از زايمان بيشتراز روزهاى عادتش خون ببيند, بايد به اندازه روزهاى عادت را نفاس قرار دهد وبعداز آن بنابر احتياط واجب تا دو روز عبادت را ترک نمايد وبعد از دو روز تا روز دهم ,کارهاى استحاضه را بجا آورد و کارهايى را کـه بـر نـفـسا حرام است ترک نمايد, و اگر ازده روز بگذرد , استحاضه است وبايد روزهاى بعد از عادت تا روز دهم , را هم استحاضه قرار دهد وعبادتهايى را که در آن روزها بجا نياورده قضا نمايد.
مثلا زنى که عادت او شش روز بوده اگر بيشتر از شش روز خون ببيند بايد شش روز را نفاس قرار دهـد وبـنابر احتياط واجب در روز هفتم و هشتم عبادت را ترک کند و در روز نهم ودهم کارهاى اسـتحاضه را بجا آورد و کارهايى را که بر نفسا حرام است ترک نمايد,و اگر بيشتر از ده روز خون ديد, از روز بعد از عادت او استحاضه مى باشد.
مسأله 525 :
زنى که در حيض عادت دارد, اگر بعد از زايمان , تا يک ماه يا بيشتراز يک ماه پى در پـى خون ببيند, به اندازه روزهاى عادت او نفاس است وده روز ازخونى که بعد از نفاس مى بيند - اگر چه در روزهاى عادت ماهانه اش باشد -استحاضه است .
مثلا زنى که عادت حيض او از بيستم مـاه تـا بـيـست وهفتم است , اگرروز دهم ماه زاييد وتا يکماه يا بيشتر پى در پى خون ديد, تا روز هـفـدهـم نفاس وازروز هفدهم تا ده روز, حتى خونى که در روزهاى عادت خود - که از بيستم تا بـيـسـت و هـفـتم است - مى بيند, استحاضه مى باشد, و بعد از گذشتن ده روز, اگر خونى راکه مـى بـيـنـد در روزهـاى عـادتش باشد, حيض است , چه نشانه حيض داشته باشد يانداشته باشد و همچنين است اگر در روزهاى عادتش نباشد ولى نشانه حيض داشته باشد و اگر بعد از گذشتن ده روز از نـفاس , در روزهايى که عادت حيض او نباشد,خونى ببيند که نشانه حيض نداشته باشد, بـايـد احـتياطا تا وقتى که ممکن است آن خون حيض باشد, آنچه را بر حايض حرام است ترک کند وکارهاى مستحاضه را بجاآورد.
مسأله 526 :
زنى که در حيض عادت ندارد.
اگر بعد از زايمان تا يک ماه يا بيشتراز يک ماه خون بـبـيـند, ده روز اول آن نفاس وده روز دوم آن استحاضه است وخونى که بعد از آن مى بيند, اگر نشانه حيض داشته باشد حيض وگر نه آن هم استحاضه مى باشد.