شک‌هاى صحيح
سوال 262 :
چرا وقتى در نماز شک مى‌کنيم، بايد رکعت بيشتر را اختيار کنيم و سپس نماز احتياط بخوانيم؟ در صورت امکان، دليلش را بيان نماييد.
جواب :
به دليل رواياتى که در مورد شک در رکعات نماز وارد شده، بايد بنا را بر اکثر گذاشت و بعد، نماز احتياط خواند.
سوال 263 :
کسى که در رکعات نماز شک مى‌کند و بعد از مقدارى تأمّل، شکّ او تبديل به گمان مى‌شود و بعد از آن تبديل به شکّ ديگرى مى‌گردد، کدام يک از شکّ اول و گمان بعد از آن و شکّ دوم را بايد ملاک عمل خود قرار دهد (مثلاً شک بين سه و چهار مى‌کند و بعد گمان به چهار رکعت پيدا مى‌کند و بعد گمانش تبديل به شک بين دو و چهار مى‌شود)؟
(228)
جواب :
بايد به حکم شکّ اخير عمل کند.
سوال 264 :
نمازگزارى در رکعات نماز شک مى‌کند و بنا را بر رکعت بيشتر گذاشته، نماز را تمام مى‌کند؛ ولى بعد از سلام نماز، فراموش مى‌کند که شک او بين سه رکعت و چهار رکعت بود تا يک رکعت نماز احتياط بخواند يا شک بين دو و چهار بود تا وظيفه‌اش خواندن دو رکعت نماز احتياط باشد. در اين موقع، نماز احتياط را به چه صورتى بخواند تا نمازش صحيح شود؟
جواب :
اقوى اين است که به هر دو وظيفه عمل کند و نمازش صحيح است.
سوال 265 :
نمازگزارى که بعد از به جا آوردن دو سجده، بين دو و چهار يا بين سه و چهار و يا بين دو و سه و چهار شک مى‌کند و بعد از شکّ خود، گمان پيدا مى‌کند که چهار رکعت نخوانده است، چه بايد بکند؟
جواب :
در فرض سوال، در شک بين دو و چهار، بنا را بر دو بگذارد و نمازش را تمام کند و نمازش صحيح است و در شک بين سه و چهار، بنا را بر سه بگذارد و نمازش را تمام کند و نمازش صحيح است و در شک بين دو و سه و چهار، بنا را بر سه بگذارد و به دستور شک بين دو و سه عمل کند.
سوال 266 :
کسى که شک در رکعات نماز براى او پيش مى‌آيد، ولى بعد از سلام نماز به طور کلّى فراموش مى‌کند که چه شکى براى او پيش آمده بود تا بر طبق آن به وظيفه‌اش عمل کند، چگونه بايد نماز را تمام کند؟
جواب :
ظاهر، جواز اعاده اصل نماز است، بدون آن که به وظيفه احتياط عمل نمايد و بدون آن که سجده سهو کند.