طلاق خلع
مسأله 2537 :
طلاق زنى را که به شوهرش مايل نيست و مهر يا مال ديگر خود را به او مىبخشد که طلاقش دهد، طلاق خلع گويند.
مسأله 2538 :
اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند چنانچه اسم زن مثلا فاطمه باشد پس از بذل مىگويد (زوجتى فاطمة خالعتها على ما بذلت) وبنابر احتياط مستحب نيز بگويد (هى طالق) يعنى زنم فاطمه را در مقابل چيزى که بذل نموده طلاق خلع دادم، او رها است و در صورتى که زن معين باشد بردن نامش در اينجا ودر طلاق مبارات نيز لازم نيست.
مسأله 2539 :
اگر زنى کسى را وکيل کند که مهر او را به شوهرش ببخشد و شوهر همان کس را وکيل کند که زن را طلاق دهد، چنانچه مثلا اسم شوهر محمد و اسم زن فاطمه باشد وکيل، صيغه طلاق را اين طور مىخواند (عن موکلتي فاطمة بذلت مهرها لموکلي محمد ليخلعها عليه) پس از آن بدون فاطمه مىگويد (زوجة موکلي خالعتها على ما بذلت هي طالق) و اگر زنى کسى را وکيل کند که غير از مهر چيز ديگرى را به شوهر او ببخشد که او را طلاق دهد وکيل بايد بجا کلمه (مهرها) آن چيز را بگويد مثلا صد تومان داده بايد بگويد: (بذلت مأة تومان).