12- بيتوته (شب ماندن) در منى
واجب است‌شب يازدهم و دوازدهم در منى بيتوته کردن يعنى شب را ماندن از غروب آفتاب تا نصف شب و بر بعضى شب سيزدهم هم لازم مى‌شود بمانند مثل کسى که در حال احرام صيد کرده يا جماع نموده باشد و کسى که روز دوازدهم نرود و بماند تا غروب چنين کسى هم بايد شب سيزدهم را بماند و بر بعضى هم واجب نيست اين شبها را در منى بمانند مثل بيمار و پرستار بيمار و کسانى که ماندن آنها مشقت دارد.
مسئله: شب را براى بدست آوردن نصف آن از مغرب بايد حساب کرد تا طلوع آفتاب باحتياط وجوبى که تقريبا ساعت دوازده شب مى‌شود و احتياط را به مقدارى بيشتر ماندن از ساعت دوازده نبايد ترک کردن پس بعد از نصف شب جايز است از منى خارج شود.
مسئله: کسى که بدون عذر از اول شب در منى نبوده احتياط واجب آنستکه قبل از نيمه شب برگردد و تا صبح بماند.
مسئله: کسى که ترک کند شب ماندن در منى را براى هر شبى که نبوده بايد يک گوسفند قربانى کند و فرقى ندارد چه دانسته و عمدا نمانده باشد چه از فراموشى يا ندانستن مسئله و حتى مريض و پرستار و کسى هم که براى او ماندن مشقت دارد که گفتيم واجب نيست بمانند اينها هم براى هر شبى که نمانده‌اند واجب است‌يک گوسفند قربانى کنند و قربانى کردن اين گوسفند محل معينى ندارد حتى مى‌تواند پس از مراجعت به محل خود قربانى کند.
مسئله: کسانى که مقدارى از اول شب نبوده‌اند يا مقدارى قبل از نصف شب خارج شده باشند بر اينها قربانى کردن واجب نيست احتياط مستحب در قربانى کردن است.
مسئله: کسانى که جايز است براى آنها کوچ کردن در روز دوازدهم که غالبا اينطور هستند بايد بعد از ظهر کوچ کنند و قبل از ظهر جايز نيست و کسانى که روز سيزدهم کوچ مى‌کنند مختارند هر وقت را بخواهند کوچ کنند.