د - رفتار جنسى

د - رفتار جنسى

قرآن کريم:

1 - )وَيَسْأَلُونَکَ عَنِ المَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ وَلَاتَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى‌ يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَکُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُ‌التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ(337)).

"تو را از حيض زنان مى‌پرسند بگو حيض رنجى است. پس در ايام‌حيض از زنان دورى گزينيد وبا آنها آميزش جنسى نکنيد تا پاک گردند،وچون پاک شدند از آن طريقى که خداوند فرمان داده است با ايشان‌آميزش کنيد هر آينه خدا توبه کنندگان وپاکيزگان را دوست دارد."

رفتار جنسى احکام وآدابى دارد که تقوا وپاکى آنها را گرد مى‌آوردوهمين خود، انسان ورفتار جنسى وپاسخ به اين نياز ضروريش را، ازديگر موجودات در پاسخ به اين نيازشان جدا مى‌سازد. بينشهاى زيررا از اين آيه کريمه به دست مى‌آوريم:

الف - هرگاه زن حيض مى‌بيند، مرد بايد جلوى شهوتش را بگيرد،وتا زمانى که زن از اين آلودگى وچرکى ظاهرى پاک نشده با او نزديکى‌نکند. نشانه پاک شدن ظاهرى قطع شدن خون است، وحتى مردبايد منتظر بماند تا زن با غسل وطهارت از نجاست باطنى نيز پاک‌شود.

ب - محل خروج حيض همان مکان لذت فطرى وجايگاه توليدنسل است، ونيز محلى است که خدا به آن امر فرموده، پس مرد نبايداز آن به جايگاههاى انحرافى تجاوز کند.

ج - نزديکى با همسر با احکامى مشخص مى‌شود که تقوا آنها راموجب مى‌شود، همچون کناره‌گيرى از زن در ايام عادت ماهانه )ياهنگام روزه يا اعتکاف يا احرام ونظاير آن( وبا آدابى مشخص‌مى‌گردد که مقتضاى طهارت وپاکى است، مثل دورى از زن پس ازقطع شدن خون وپيش از غسل. وخداوند توبه کنندگانى را دوست‌دارد که هرگاه به گونه‌اى خطا، به امور جنسى مى‌پردازند از خداآمرزش بخواهند، چنان که خداوند پاکانى را دوست دارد که درآميزش جنسى خواهان همه گونه پاکى‌اند، وشايد يکى از نشانه‌هاپاکى همين باشد که پس از نزديکى، زن وشوهر هر يک دستمالى‌جداگانه به کار زنند وبا شتاب محل آميزش را بشويند وغسل کنند وبه‌امورى از اين دست بپردازند.

2 - )نِسَاؤُکُمْ حَرْثٌ لَکُمْ فَأْتوْا حَرْثَکُمْ أَنَّى‌ شِئْتُمْ وَقَدِّمُوا لْأَنْفُسِکُمْ وَاتَّقُوااللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّکُمْ مُلاَقُوهُ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ(338)).

"همسران شما محل بذر افشانى شما هستند، بنابراين هر زمان‌بخواهيد مى‌توانيد با آنها آميزش نمائيد، وبا اعمال صالح وپرورش‌فرزندان صالح، آثار نيکى براى خود از پيش بفرستيد، وتقواى الهى پيشه‌کنيد، وبدانيد او را ملاقات خواهيد کرد، وبه مؤمنان بشارت دهيد."

اين آيه در آگاه کردن مؤمن نسبت به آداب معاشرت جنسى‌واحکام آن با آيه پيش پيوند دارد، مهمترين اين احکام آن است که‌مرد در امر کاميابى از همسرش هر گونه که خواهد اقدام مى‌کند؛ شب‌باشد يا روز ودر هر حالتى که بخواهد، وبه هر کيفيتى که اراده کند،مادامى که اين کاميابى از رَحِم باشد که آوردن فرزند اميد مى‌رود،ولى همبستر شدن بايد در محدوده تقوا باشد ودر طلب فرزندشايسته‌اى صورت گيرد که زمين را با) لااله الا اللَّه( به پا کند وخلف‌صالحى باشد براى پدرش که پيوسته پس از مرگ وى براى او طلب‌آمرزش کند.

3 - )لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِن نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِن فَاءُو فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌرَحِيمٌ * وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلاقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(339)).

"کسانى که از زنان خود ايلاء مى‌کنند )سوگند براى ترک آميزش‌جنسى مى‌خورند( حق دارند چهار ماه انتظار کشند، اگر )در اين‌فرصت( تصميم به بازگشت گرفتند، خداوند آمرزنده ومهربان است *واگر تصميم به جدايى وطلاق گرفتند )آن هم با شرايطش، مانعى ندارد(خداوند شنوا وداناست."

هنگامى که شوهر سوگند مى‌خورد با زنش همبستر نشود )به اين‌سوگند ايلاء گفته مى‌شود(، اگر اين سخن را از روى آگاهى بر زبان‌آورد، نبايد حق همسرش را در همخوابى ضايع گرداند، وبدين‌ترتيب به او چهار ماه فرصت داده مى‌شود وسپس بايد برگزيند: ياکفاره سوگند وهمبستر شدن با همسر يا طلاق او.

وما از اين آيه ضرورت اداى حق همسر را در همخوابى ولو هرچهار ماه يک بار در مى يابيم.

4 - )الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنکُم مِن نِسَائِهِم مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللّائِي‌وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنکَراً مِنَ الْقَوْلِ وَزُوراً وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ * وَالَّذِينَ‌يُظَاهِرُونَ مِن نِسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّاذلِکُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ(340)).

"کسانى از شما که نسبت به همسرانشان ظهار مى‌کنند )ومن گويند تونسبت به من به منزله مادرم هستى( آنان هرگز مادرانشان نيستند،مادرانشان تنها کسانى هستند که آنها را به دنيا آورده‌اند، آنها سخنى‌زشت وباطل مى‌گويند، وخداوند بخشنده وآمرزنده است * وکسانى که‌همسران خود را ظهار مى‌کنند، سپس از گفته خود باز مى‌گردند، بايد پيش‌از آميزش جنسى آنها باهم، برده‌اى را آزاد کنند اين دستورى است که به‌آن اندرز داده مى‌شويد وخداوند به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است."

همچنان که در ايلاء )سوگند به خوددارى از همخوابى( در ظهار)تعهد مرد به دورى از همبستر شدن با زن، با اين سخن که: تو براى‌من همچون پشت مادرم هستى، که کنايه از تحريم همخوابى است برخويش( حق زن در پيوند جنسى از ميان مى‌رود، واز همين رو شرع‌به مرد دستور داده است که پس از مدت معلومى بازنش همبسترشود، وروشن ساخته است که مادر انسان زنى است که او را زاده، نه‌کسى که خود او را مادر قرار دهد، وکسى که )ظهار( کند بايد پيش ازنزديکى کردن با همسرش کفاره ظهار را )که به ترتيب عبارت است ازآزاد کردن يک برده يا دو ماه روزه يا اطعام شصت فقير( بدهدوتفصيل آن در باب ظهار آمده است.

بدينسان شرع مقدس، حق زن را در رابطه جنسى تضمين مى‌کند.