ز - ازدواج با زانيه
قرآن کريم مى‌فرمايد: )الزَّانِي لَا يَنکِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَالزَّانِيَةُ لَايَنکِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَحُرِّمَ ذلِکَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ(135)).
"مرد زناکار جز با زن زناکار يا مشرک ازدواج نمى‌کند، وزن زناکار راجز مرد زناکار يا مشرک، به ازدواج خود در نمى‌آورد، واين کار بر مؤمنان‌تحريم شده است."
حديث شريف:
1 - در صحيح زراره آمده است که گفت از امام صادق‌عليه السلام پيرامون‌اين آيه قرآنى )الزَّانِي لَا يَنکِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنکِحُهَا إِلَّا زَانٍ‌أَوْ مُشْرِکٌ( پرسش کردم. حضرت‌عليه السلام فرمود: "اينان زنانى هستندمشهور به زنا، ومردانى مشهور به زنا، که به )انجام فعل حرام( زناشهرت يافته‌اند وبدان شناخته شده‌اند، و )برخى از( مردم امروزاينگونه مى‌باشند، پس هر کس بر او حد زنا اقامه شود، يا به زناشهرت يافته است، سزاوار نيست کسى با او ازدواج کند مگر آن که‌بداند توبه کرده‌است."(136)
2 - در )قرب الاسناد( آمده است که از امام صادق‌عليه السلام پيرامون‌زنى روسپى پرسش کردم که آيا مرد مسلمان مى‌تواند با او ازدواج‌کند؟ حضرت‌عليه السلام فرمود: "آرى چه چيز مانع از اين کار مى‌شود؟ولى اگر چنين کرد بايد مواظب پاکدامنى همسرش باشد، تا فرزندش‌مورد شبهه قرار نگيرد."(137)
3 - از زراره به نقل از ابو جعفرعليه السلام آمده است که گفت ازحضرت‌عليه السلام پيرامون مردى پرسش شد که از زنى خوشش آمده وپس‌از پرس وجو دريافت آن زن در زمينه اعمال زشت وفجور موردستايش است.
حضرت‌عليه السلام فرمود: "اشکالى ندارد با او ازدواج کند وپاکدامنش‌بدارد."(138)
4 - در موثق اسحاق بن حريز به نقل از امام صادق‌عليه السلام آمده است‌که به حضرت‌عليه السلام عرض کردم؛ مردى با زنى عمل زشت زنا انجام‌مى‌دهد، وسپس ميل مى‌کند با او ازدواج کند آيا اين کار بر اورواست؟
حضرت‌عليه السلام فرمود: "آرى اگر از او دورى کند تا عده‌اش به پايان‌رسد، ورحمش از آب ناپاک، پاک گردد، در اين هنگام مى‌تواند با اوازدواج کند، البته در صورتى جايز است با او ازدواج کند که به توبه اوآگاهى يابد."(139)
تفصيل احکام:
براى مشارکت دين مبين اسلام در جهت از ميان بردن نمادهاى‌پليدى، پستى وفساد در جامعه، شريعت اسلامى به مردان اجازه‌داده است با زنانى که متهم به زنا هستند ازدواج کنند، البته مشروط برآن که توبه شان آشکار گردد، واز پليديهايى که بدان دامن مى‌آلاينددست کشند. اين مسأله، فروع وتفصيلاتى دارد که اينک به بيان آنهامى‌پردازيم:
1 - اشکالى ندارد زن زناکار پس از توبه به عقد مردى که به او زناداده يا جز او در آيد، ولى بهتر واحتياط آن است که ازدواج پس از)استبراء( باشد، يعنى زمانى که رحم او به وسيله يک نوبت حيض‌ديدن از آب مرد زناکار پاک گردد، اما زن حامله به استبراء نياز ندارد،ومى شود مستقيماً وبدون فاصله او را به ازدواج در آورده وبا اوهمبستر شود.
2 - احتياط آن است که از ازدواج با زن مشهور به زنا خوددارى‌شود مگر پس از دانستن توبه او، بلکه نبايد اين احتياط را از دست دادکه نبايد با زن زناکار مطلقاً )يعنى چه مشهور به زنا باشد يا مشهورنباشد( ازدواج کرد مگر پس از دانستن توبه او، ونشانه آن هم اين‌است که به بدکارى فراخوانده شود، پس اگر خويشتن دارى کرد،معلوم مى‌شود توبه کرده است.
فروع زنا
1 - اگر زن - والعياذ باللَّه - زنا کرد بر همسرش حرام نمى‌شود، حتى‌اگر زن بر آن اصرار داشته باشد، ولى ظاهراً مستحب آن است که اگربه زنا شهرت يافت طلاقش دهد بلکه اين کار، احوط است.
2 - اگر مردى با زنى که ازدواج کرده به عقد دائم ياموقت، زنا کند،احوط آن است که اين زن براى هميشه بر آن مرد حرام خواهد شد،اگر چه اقوى عدم حرمت است وحکم زنا با زنى که در عده رجعى‌هست، نيز چنين است.
3 - در اين مورد بر مرد جايز نيست با آن زن پس از جدا شدن ازشوهرش با طلاق يا مرگ يا انقضاى مدت صيغه ازدواج کند.