اگر شخص با قصد خروج منی استمناء نماید یا کاری مثل آن انجام دهد، اما در هنگامی که منی از جای خود حرکت می کند از خروج آن جلوگیری نماید، حکم روزه ی آن چگونه می شود؟

پاسخ

• خویی، تبریزی، وحید و مکارم: اگر می داند این کار (استمناء) موجب باطل شدن روزه می شود و در عین حال آن را انجام دهد، روزه اش باطل است هر چند منی بیرون نیاید. [1]
• بهجت، صافی، شبیری و نوری: اگر روزه دار بدون قصد آمدن منی این امور را انجام دهد، اگر عادت داشته باشد که با انجام آنها از او منی خارج می شود، روزه ی او با بیرون آمدن منی باطل می شود. ولی اگر چنین عادتی نداشته باشد و اطمینان داشته باشد که از او منی خارج نمی شود، با بیرون آمدن منی روزه باطل نمی شود. و در صورت نداشتن چنین اطمینانی با خروج منی، روزه باطل می شود.[2]
• امام و فاضل: اگر به قصد بيرون آمدن مني كاري بكند، در صورتي كه مني از او بيرون نيايد، روزه اش باطل نمي شود. [3]
• خامنه ای: اگر شخص تصمیم بگیرد کاری را که موجب باطل شدن روزه است انجام دهد و هنوز آن را انجام نداده، در این صورت صحت روزه ی او محل اشکال است و احتیاط واجب آن است که روزه را تمام کند و بعداً هم آن را قضا نماید. [4]
• سیستانی: كسي كه عمداً به قصد بيرون آمدن مني کاری انجام دهد و متوجه باشد که استمناء باطل کننده ی روزه است ولی مني از او بيرون نيايد، اگر دو مرتبه نيّت روزه نكند روزه ي او باطل است و اگر نيّت روزه كند، بنابر احتیاط لازم روزه اش باطل است.[5]

منابع:

1. خویی، تبریزی و وحید: منهاج الصالحین، کتاب الصوم، المفطرات، م 980؛ مکارم: العروة الوثقی، کتاب الصوم، المفطرات، م 17 و النیّة، م 22.
2. بهجت: استفتائات، ج 2، س 2818؛ صافی: هدایة العباد، ج 1، کتاب الصوم، نیّة الصوم، م 1273؛ شبیری: رساله، م 1603؛نوری: العروة الوثقی، کتاب الصوم، المفطرات، م 17 و النیّة، م 22.
3. امام: تحریرالوسیلة، ج 1، کتاب الصوم، النیّة، م 8؛ فاضل: العروة الوثقی، کتاب الصوم، المفطرات، م 17 و النیّة، م 22.
4. خامنه ای: اجوبة الاستفتائات، س 758.
5. سیستانی: العروة الوثقی، کتاب الصوم، المفطرات، م 17 و النیّة، م 22.