شک در مقدار طواف
مسأله 204- اگر بعد از فراغت از طواف شک در عدد دورهاى طواف کند اعتنا نمى کند، همچنين اگر شک کند که شرايط آن را مانند وضو و غيره درست انجام داده يا نه، اعتنا نکند.
مسأله 205- اگر بعد از رسيدن به «حجرالاسود» شک کند هفت دور به جا آورده يا هشت دور يا بيشتر، اعتنا نکند، و طوافش صحيح است; همچنين اگر در وسط دور، شک کند که دور هفتم است يا بيشتر، آن دور را تمام کند و طوافش صحيح است.
مسأله 206- هرگاه در طواف واجب شک در کمتر کند (مثل شکّ ميان شش و هفت، يا پنج و شش و مانند آن) احتياط واجب آن است که آن طواف را رها کرده، از نو شروع نمايد (اين در صورتى است که طواف واجب باشد)، امّا در طواف مستحب بنا بر کمتر مى گذارد و طوافش صحيح است.
[106]
مسأله 207- ظن و گمان در مسائل گذشته در حکم شک است و بايد مطابق حکم شک عمل کند.
مسأله 208- مانعى ندارد که انسان براى شمردن دورهاى طواف به رفيق و همراه خود اعتماد کند (در صورتى که فرد مورد اعتمادى باشد.)
مسأله 209- شخص کثيرالشّک (يعنى کسى که زياد در طواف شک مى کند) اعتنا به شک خود نکند، و آن طرفى را که مناسبتر براى او است بگيرد، مثلاً اگر شک ميان پنج و شش کند بنا را بر شش مى گذارد، و اگر شک ميان هفت و هشت کند، بنا را بر هفت مى گذارد.
مسأله 210- سخن گفتن در حال طواف و خنديدن و حتّى خوردن چيزى، طواف را باطل نمى کند، ولى البتّه بهتر است در حال طواف (خواه طواف واجب باشد يا مستحب) سخنى جز ذکر خدا و دعا نداشته باشد، و با حضور قلب اين عبادت بزرگ را انجام دهد و از هر کارى که حضور قلب را کم مى نمايد پرهيز کند.
[107]