دوم : امـنيت وسلامتى ,
به اين معنى که در رفتن وبرگشتن وبودن در آنجا, خطرى بر جان ومال ونـامـوسـش نباشد,همچنان که مباشرت حج بر شخص مستطيعى که به جهت پيرى يا بيمارى يا عذر ديگرى شخصا نمى تواند به حج برود واجب نيست ولى نايب گرفتن بر او واجب است چنان که خواهد آمد.
مسأله 13 - اگر براى حج دو راه باشد يکى مامون وبى خطر وديگرى غير مامون وبا خطر, وجوب حج ساقط نمى شود بلکه واجب است از راه بى خطر برودهرچند دور باشد.
مسأله 14 - اگر در شهر خود مال با اهميتى داشته باشدکه به حج رفتن موجب تلف آن شود, حج بـر وواجـب نـخـواهـد بـود, وهمچنين است اگر چيزى باشد که شرعامانع از رفتن به حج باشد, هـمچنان که اگر حج رفتن سبب ترک واجب اهم از او شود, مانند تحفظ بر اهل وعيالش ودفاع از آنها, يا آنکه حجش متوقف بر اين باشد که فعل حرامى انجام دهد که اجتناب از آن اهم از حج باشد, که درتمام اين صور حج واجب نيست .
مسأله 15 - هرگاه با اينکه حجش مستلزم ترک واجب اهم يا بجا آوردن فعل حرام باشد به حج رود, در ايـن صـورت هـرچند از جهت ترک واجب يا فعل حرام معصيت کار مى شود, ولى ظاهر اين اسـت کـه حـجـش مـجزى از حجة الاسلام خواهد بود, البته اگر شرايط ديگررا دارا باشد, وفرقى نـيـسـت بـيـن کـسـى کـه حـج از سـالـهـا قبل بر ذمه اش مستقر بوده وکسى که حج در همان سال استطاعت بر او واجب شده است .
مسأله 16 - هـرگـاه در راه حج دشمنى باشد که دفع او جزبه پرداخت مال زياد ممکن نباشد, پرداخت مال واجب نيست ووجوب حج ساقط خواهد شد مگر اينکه بذل مال امر متعارف باشد, مثل ايـنکه حکومتها از کسانى که واردکشورشان مى شوند مالى را اخذ مى کنند که در اين صورت بذل واجب است واز مؤونه حج حساب مى شود.
مسأله 17 - هـرگاه راه حج منحصر به دريا باشد, وجوب حج ساقط نخواهد شد مگر در صورت تـرس از غرق يابيمارى به مقدار بيشتر از متعارف که در سفر دريائى است , وچنانچه با ترس از اين چيزها حج نموده بنابراظهر حجش صحيح خواهد بود.