اگر کسی بعد از احتلام در روز استبراء نماید و منی از او خارج شود، حکم روزه وی چه می شود؟

پاسخ

• خویی، تبریزی و وحید: روزه داری که در روز محتلم شده می تواند ادرار کرده و استبراء نماید، اگر چه بداند به واسطه ادرار کردن و استبراء نمودن باقیمانده منی از مجرا خارج می شود و لکن اگر قبل از استبراء غسل کند، احتیاط واجب این است که استبراء به ادرار را تا زمان مغرب به تأخیر بیندازد. [1]
• بهجت و مکارم: روزه داری که در روز محتلم شده می تواند چه قبل از غسل و چه بعد از غسل ادرار کرده و استبراء نماید هر چند می داند که بواسطه ی آن باقیمانده منی از مجرا خارج می شود حتی اگر غسل کرده باشد این کار برای روزه اش ضرری ندارد، هر چند با خارج شدن باقیمانده ی منی از مجرا باید مجدداً غسل نماید. [2]
• سیستانی و شبیری: روزه داری که در روز محتلم شده می تواند ادرار کرده و استبراء نماید هر چند بداند باقیمانده منی از او خارج می شود و اگر بداند در صورتی که پیش از غسل ادرار نکند بعد از غسل منی از او خارج می شود، احتیاط مستحب این است که پیش از غسل بول کند. [3]
• امام: روزه داری که در روز محتلم شده، فقط قبل از غسل می تواند ادرار کرده و استبراء نماید اگر چه بداند بواسطه ی ادرار کردن و استبراء نمودن باقیمانده ی منی از او خارج می شود. اما بعد از غسل اگر بداند باقیمانده ی منی با استبراء بیرون می آید، جایز نیست استبراء کند. [4]
• فاضل: روزه داری که در روز محتلم شده می تواند ادرار کرده و استبراء نماید اگر چه بداند بواسطه ی ادرار کردن و استبراء نمودن باقیمانده ی منی از مجرای ادرار خارج می شود، ولی اگر می خواهد غسل کند و می داند که بعد از غسل کردن باقیمانده منی خارج می شود، احتیاط مستحب این است که قبل از غسل استبراء کند و در صورتی که قبل از غسل کردن استبراء نکرده و می داند باقیمانده منی بعد از غسل از مجرا خارج می شود، بنابر احتیاط واجب بعد از غسل نباید استبراء کند.[5]
• صافی: روزه داری که در روز محتلم شده، می تواند ادرار کرده و استبراء نماید، اگر چه بداند بواسطه ادرار کردن و استبراء نمودن باقیمانده منی از مجرای بول خارج می شود، ولی اگر می خواهد غسل کند و می داند که بعد از غسل کردن باقیمانده منی خارج می شود، بنابر احتیاط واجب باید قبل از غسل استبراء نماید. و در صورتی که قبل از غسل کردن، استبراء نکرده و می داند باقیمانده منی بعد از غسل، از مجرا خارج می شود، بنابر احتیاط واجب بعد از غسل نباید استبراء کند مگر آنکه استبراء نکردن موجب ضرر و یا مشقّتی شود.[6]
• نوری: روزه داری که در روز محتلم شده می تواند ادرار کرده و استبراء نماید هر چند بداند باقیمانده منی از او خارج می شود. اگر بداند بواسطه ادرار کردن و استبراء نمودن باقیمانده منی بعد از غسل از مجرا بیرون می آید، بنابر احتیاط واجب باید استبراء به ادرار را پیش از غسل انجام دهد. [7]

منابع:

1. خویی، تبریزی و وحید: منهاج الصالحین، کتاب الصوم، المفطرات، م 995.
2. بهجت: وسیلة النجاة، م 1088؛مکارم: العروة الوثقی، کتاب الصوم، المفطرات، م 15 و 16.
3. سیستانی: العروة الوثقی، کتاب الصوم، المفطرات، م 15 و 16؛ شبیری: رساله، م 1601 و 1602.
4. امام: تحریرالوسیلة، ج 1، کتاب الصوم، القول فیما یجب الامساک عنه، م 3.
5. فاضل: العروة الوثقی، کتاب الصوم، المفطرات، م 15 و 16.
6. صافی: هدایة العباد، ج 1، کتاب الصوم، م 1281.
7. نوری: العروة الوثقی، کتاب الصوم، المفطرات، م 15 و 16.